magna mater

• "magna mater", latince "büyük anne" anlamına gelir ve aslen anadolu'daki (günümüz türkiye'si) frigler ve lidyalıların tanrısı olan tanrıça kibele'nin roma uyarlamasına atıfta bulunan bir unvandır. kibele doğurganlık, doğa ve korumayla ilişkilendirilen bir ana tanrıçaydı. romalılar, mö 3. yüzyılda kartaca'ya karşı yapılan ikinci pön savaşı sırasında onun kültünü resmen benimsediler ve onu devletin koruyucusu olarak yorumladılar.
  
  magna mater kültü coşkulu ayinler, alaylar ve davul ve zil müziğiyle karakterize ediliyordu. galli olarak bilinen rahipleri, kendisini bir çam ağacının altında hadım ettiği ve daha sonra bir çam ağacına dönüşerek merkezi bir yer haline geldiği söylenen genç bir adam olan attis mitini takip ederek, tanrıçaya bağlılık nedeniyle kendilerini hadım eden hadımlardı.
  
  roma imparatorluğu'nun her yerine yayılmış ve zamanla gelişmiştir; roma'nın dini uygulamaları ile imparatorluğun kapsadığı bölgelerdeki dini uygulamalar arasındaki karmaşık etkileşimleri yansıtıyordu. onun etkisi, farklı kültür ve dinlerdeki, doğurganlık, koruma ve doğanın besleyici yönlerini vurgulayan çeşitli ana tanrıça figürlerinde görülebilir.
  
  anadolu'daki ilk varyantları için;
  
  (bkz: ana matar)
  (bkz: kibele)