cornelia funke

• almanların pek bayıldığı bir çocuk yazarı ve aynı zamanda da illüstratör. çarpıcı bir sanatçı kişiliği olduğunu kabul ediyorum. röportajlarını dinlemek çok keyifli. hotel matze podcastinin de geçen yıl en sevilen bölümlerinden biri kendisinin konuk olduğu bu bölüm olmuş. kişisel deneyimlerine bakış biçimi, sanatçı ve hikayeci olma konusundaki iyimserliği, başka illüstratörler için art residency sağlaması gibi şeyler çok hoş.
  
  ama hem kendi hayatını anlatırkenki halinde hem de kitaplarındaki üslubunde biraz ağır, tumturaklı gelen bir yanı var. bazen çok bayıyor beni. şu ara almancamı geliştirmek için çocuk ve genç kitapları okuyorum, mürekkep yürek'in konseptini küçükken çok sevdiğim için bir de orijinal dilinde okumak istedim. cidden baydı bir noktada. sonra reckless'ı okudum, ki ona türkçe okuyuşumda bayılmıştım, o da hatırladığım kadar iyi gelmedi. keyifliydi, ama müthiş değildi.
  
  bazı kalıpları ve teknikleri fazla fazla kullanıyor. karakterin kendisiyle konuşan iç sesi mesela, reckless'ta gereksiz derecede fazla. çocuğun içinde sürekli "öyle yapma jakob, böyle yap jakob, bu ne saçmalık jakob" diye vır vır konuşan bi ses var sanki. yahu iç düşüncelerim böyle bi sese bürünse, bana ilk adımla hitap etse ben çok rahatsız olurum. cornelia funke kendisinden bahsederken de yapıyor bunu bazen, iç sesini konuşturuyor. iyi hoş, tek kişi yapınca iyi ama karakterlerine bunu aktarması biraz tatsız. karakterin değil cornelia'nın sesini duyuyoruz.
  
  bir diğer gözüme batan şey de "eine kleine ewigkeit" (küçük bir sonsuzluk) kalıbını çok kullanması oldu. bunu başka yazarların kitaplarında da gördüm, o yüzden almancada sık başvurulan bir edebi kullanım olduğunu zannediyorum. ne var ki funke suyunu çıkarmış. mürekkep yürek'te bütün karakterler bir şeyleri "küçük bir sonsuzluk" boyunca yapıyor. küçük bir sonsuzluk boyunca durdu, küçük bir sonsuzluk sonra başını çevirdi vs vs. bir kere, iki kere olunca tamam ama her şey küçük bir sonsuzluk ile tasvir edilince ben de kitabı okurken benim de içim küçük bir sonsuzluk geçmişçesine sıkılıyor... üretkenliğini ve başka sanatçılara desteğini takdir etsem de başka güncel alman çocuk yazarlarının uluslararası olarak bu derecede popüler olamaması beni şaşırtıyor.