i hate

• 80'lerden beri dinlediğim bir overkill şarkısı bu, ana teması olan nefret duygusu çok sarmaz beni ama müziği, ritmi ile periyodik olarak dinlerim o zamanlardan beri. zaten çok zaman şarkıların sözleri içinde kaybolup giden bir adam değilim, bu şarkıdaki nefret temasına özel de değil durumum yani.
  
  ama bu sabah olan bir kaç olay üzerine saçma bir toplantı eklenince; koşturarak arabaya gitme, kapıyı kapatıp bu güzelim türküyü son ses açma ve boğazı yırtmacasına 10 saniye brutal vokal çığlığı atma reçetesiyle kendime gelebildiğim bir ritüelim var artık. ve evet, sözlerin içinde de kaybolmak da dahil bu ritüele.