pencere minderi

• evin en sessiz, ama kulağı en çok duyan üyesidir kendileri...evin hanımının ten kokusunu, kızdığı, meraklandığı, üzüldüğü, sevindiği anlardaki ses tonunu en iyi bilendir, kimseye diyemeyendir...mahalledeki her kadını, her erkeği ve her dedikoduyu bilir, bilir de susar...arada bir dikkatsizlik sonucu aşağı düşer de, bakkalın genç çırağı getirir (burda olanları yazmak olmaz, mahallenin namusu)...bazen üzeri el işidir, çok azı naftalin kokuludur, bazen anne terliği yerine yaramazlık yapan ufaklığın üzerine fırlatılandır...
  
  benden önce diyen demiş diyeceğini ama, demeden de duramadım...