synecdoche new york

• --- spoiler ---
  adamımız tiyatro yönetmenidir. evlidir, bir tane kızı vardır. karısı da ressamdır, ancak özel gözlükle görülebilecek kadar ufak resimler yapmaktadır.
  
  hastalık hastasıdır bu adam, ölüm korkusu vardır. başı ağrır, gözü ağrır, kan işer.
  
  karısı kızını alıp almanya’ya yerleşir. yani evi terk eder, kadın adamdan boşanır. kızını da adama bir daha göstermez. kadın almanya’da ünlü olur.
  
  adam karısının bıraktığı atölyeyi tertemiz yapar. adam temizlik yapmayı sevmektedir.
  
  adamın çalıştığı tiyatroda gişe görevlisi olarak çalışan kız kendisine bir ev satın alır, evi satan emlakçının oğluyla evlenir.
  
  adamın oyunları beğenilmektedir. en büyük ödülü kazanır, kazandığı parayla tiyatro binası alır kendine.
  
  adam bir daha evlenir. bir kızı daha olur. ama ilk kızını asla unutamaz.
  
  bir ara almanya’ya ilk kızını görmeye gider, göremeden gelir.
  
  satın aldığı tiyatrosunda kendi hayat hikayesini anlatan oyunu çok gerçekçi bir şekilde sahnelemek üzere yıllarca (20 yıl kadar) çalışır adam. dev tiyatro binasında kendi hayatının geçtiği mekanları inşa ettirir. koskoca bir şehir demektir bu.
  
  bu arada ikinci karısı da bunu terk eder.
  
  gişeci kız bu arada hayatından çıkmış ve tekrar girmiştir. adamın asistanı olur gişeci.
  
  adam ilk karısının abd’ye döndüğünü öğrenir, evine girer, evinde temizlik yapar. notlarla karısı ile haberleşirler. karısını hiçbir zaman göremez.
  
  bu arada yıllar sonra ilk kızından haber alır, kız lezbiyen olmuştur ve şu anda ölüm döşeğindedir. adamla kızı helalleşirler. kız ölür.
  
  bir yandan oyun provaları, dekor inşası devam etmektedir, adamın hayatına giren her yeni şey oyuna dahil olmaktadır.
  
  mesela bir örnek: bizim adamı yıllardır takip eden bir adam vardır. bu takipçi adam, adamın hayatını anlatan oyunda adamın kendisini oynamaktadır. ama oyun adamın hikayesini anlatmaktadır ve adamın hayatında onu takip eden bir adam bulunmaktadır, oyuna dahil edilmesi gereken. bir sahnede bizim adamımız, oyunda onu oynayan takip eden adam ve oyunda bizim adamımızı oynayan takip eden adamı takip eden bir adamı aynı sahnede görürüz. (esas adam > takipçi > takipçiyi takip eden)
  
  adam bu arada gittikçe yaşlanır, bastonla dolaşmaya başlar.
  
  takipçi adam intihar eder ölür, gişeci kız ölür, en sonunda adamımız ölür.
  
  aslında film bu kadardır.
  
  ama anlatım tarzı o kadar alışılanın dışındadır ki yukarıda yazılanlar anlaşılmasına anlaşılıyor ancak insan ekran karşısında şekilden şekle giriyor izlerken. 2 saat süre içerisinde bir ara yükselse de anlaşılabilirlik, çoğu zaman kopuk kopuk sahnelerden oluşmaktadır film.
  
  sanki adamın rüyası gibidir, aslında değildir, takipçi adam neden takip eder, gerçek midir değil midir bilinmez, karısının aslında terk ettiğini kızını göstermediğini çok sonradan anlarız, gişeci kızın satın aldığı evde yıllar boyunca süren bir yangın vardır, ama o yangın evin olağan bir mobilyasıymış gibi kimse tarafından yadırganmaz.
  
  benim ekran karşısında sıkılarak, gecenin çok geç bir vakti olmasından dolayı da ara sıra gözlerimi kapanmasına engel olamayarak izlediğim bir filmdir.
  
  berbat diyemeyeceğim kadar üzerinde uğraşıldığı seyirciye yansımaktadır.
  
  öyle veya böyle insanı çok etkilemektedir film.
  
  aklıma takılan acaba charlie kaufman mı becerememiştir film çekme işini, yoksa tam olarak da benim göremediğim dahiyane bir yanı mı vardır bu filmin? acaba başka bir yönetmen çekse idi nasıl olurdu?
  
  üzerinde yıllardır uğraşılan bu proje anlaşılıyor ki kaufman’ın özel projesidir, yapmak istediklerini yapmıştır kuşkusuz. çok fazla seyirciye ulaşmamıştır. eh bu da sanatın içinden gelen bir şey değil midir zaten. sen istediklerini yaparsın, izleyene seyirciye ulaşırsa ulaşır, bu senin problemin olmamalıdır. sen istediğini yapmışsındır sonuçta.
  
  ben izlerken çok ama çok sıkıldım, ama dilim de varmıyor berbat demeye filme. ben anlamadım filmi, ulaşamadı yani bana, benim için yapılmamış belli ki.
  --- spoiler ---