millet bahçesi

• sait faik'in taksim bahçesinin^* önünden tramvayla geçerken yaşadıklarını anlattığı hikayesi. önce tramvay yolculuğu hakkında fikir verir. tramvay yolcularının kendi aralarındaki sohbetin sonunda oluşan havayı yansıtır.
  "bu nevi küçük, alaminüt ve süreksiz dostlukların insan ruhuna yaptığı tesir harikuladedir. eve daha şen, daha az yorulmuş gidilebilir. merdivenler ıslıkla çıkılır. kırk senelik karı kucaklanabilir."
  taksim parkının o dönemdeki^* resmini çizer bize. "geceleri ve parasız millete açılma zamanı daha çok yenidir...ondan evvel kapıda yahudi matmazeller gişelerin başında otururlar, adama "piastre 5" derlerdi. daha sonraları ihtiyar memurlar peyda oldu. yine gişelerden başlarını uzatıp: "nereye gidiyorsun hemşerim? babanın bahçesi mi zannettin?" diye ismi millet bahçesi olan bahçeye milleti bırakmadılar."
  hikayenin sonunda, o anda bahçede bulunan bir çiftten bahseder. bahçede o an sadece bir çift olduğu, bütün ışıkların yanmasının boşuna masraf olduğunu söyleyen kişiye katılmaz sait faik. "bu bir belediyenin şehrin insanlarına yapacağı ve göstereceği en güzel bir harekettir" der.
  güzel insanların, küçücük şeylerden mutluluk duydukları, kanaat gösterdikleri zamanlardır bunlar.