doris dörrie

• yazdığı hikayelerden oluşan bir kitabı vardır. modern toplumun yalnız kadınları üzerine güzellemeler.
  (bkz: was wollen sie von mir)
  
  yine başka bir romanından senaryolaştırıp, yönettiği nobody loves me adıyla bilinen kült bir filmi vardır. fanny fink adında yalnız bir kadının hayatının aşkını bulma macerasını tam bir kadın gözüyle ve ironinin zirvesine ulaşarak verir. müzik seçimleri ve aşk üzerine çeşitlemeleri çok eğlencelidir.
  
  tipik aşk filmlerinin aksine mekan tahliye edilmekte olan toplu konutlardır. açıkçası aşk filmi olmaktan ziyade dostluk üzerine bir filmdir. filmde yakalanan bir çok detay ise kadınların kendilerini ifade etme şekillerinin ne kadar evrensel olduğunu gösterir.
  seçilen müzikler harikadır. özellikle de edith piaf'tan non je ne regrette rien'in çaldığı sahne gözleri doldurur.
  
  sırf afrika göçmeni mi yoksa uzaylı mı olduğu bilinmeyen kankasının asansörü çalıştırmak için yaptığı dans için bile izlenir.
  
  (bkz: keiner liebt mich)
  (bkz: fanny fink)