going my way

• döneminin önemli sinema tarihinin başyapıtlarından birisi kabul edilen 7 akademi ödüllü müzikal ödüllü filmdir.
  
  --- spoiler ---
  
  kendi doğruları olan, bu doğruları için toplumun genel geçer kurallarını esnetmekten çekinmeyen insanlar her daim ilham kaynağı olmuştur. film de böyle başlar. bir din adamı olarak çocuklarla beyzbol oynamaktan çekinmez, mahallelinin küçümsemelerine kulak asmaz.
  
  barry fitzgerald'ın canlandırdığı peder fitzgerald karakteri ise dönemin ardında kalan, rutinlerin ve alışkanlıkların esiri olmuş bir din adamıdır. konu bir şahıs olduğu an şahsı insan olarak değerlendirmektense kiliseye gelip gelmemesiyle değer biçen, gelen hediyelerin açgözlüsü olmuş, toplumsal konulardan bihaberdir, rahatına yenilmiş bir din adamıdır. hediye hindi onu o kadar sevinmiştir ki çocukların saçma hikayesine bile inanmayı seçer.
  
  bu iki karakterin bir araya gelmesi bile aslında başlı başına bir konudur. bu konunun ne kadar işlendiği muhakkak izleyicinin subjektif görüşüne bağlı olsa da ben tam olarak konunun potansiyelinin tam olarak kullanıldığını düşünmüyorum. iki karakterin çarpışması bir romantik komedi gibidir. bütün sorunlar görünür görünmez şarkı söyleyerek çözülmüş güle oynaya sona gitmiştir. konu böyle olunca filmin yoğunluğu da kolonya misali gibi uçmuştur.
  
  --- spoiler ---