kahramanın sonu

• ara güler gibi kocaman bir ismin karşısında durup "usta bu mu şimdi neredeyse 10 senede çekilen iş ?" diye sormaya benim maçam yemez.. öncelikle onu belirteyim..
  
  film, bağlamı tam olarak konuya raptedilememiş (muhtemelen filmde sorun yoktur ama ben bağlayamamışımdır) soytarılar, mütemadiyen mısır yiyen bir kız çocuğu, yine aynı şekilde varlık nedenleri net bir şekilde anlaşılamayan yakın çekim ve türlü çeşitl gariban insan (ayyaşlar, işçiler, balıkçılar..vs) portreleri ve sonlara doğru tam olarak görebildiğimiz söküm videoları ile tcg yavuz'un donanma'ya veda töreni dışında büyük oranda fotoğraflardan ve fotoğrafları video kamerayla çekerken objektif odağıyla oynamak ve kamerayı müziğe uygun ritimde sallamak suretiyle yapılmış manipülasyonlarından oluşuyor.. müzikli, zoom in zoom outlu slayt şov gibi..
  
  donanma veda töreni ve söküm alanındaki hazin görüntüler ile ustanın elinden çıkan fotoğraflar tekil olarak "belgesel" nitelikte olsalar bile filmi bir bütün halinde "belgesel" olarak değerlendirebilir miyiz emin değilim.. hatta ne yazık ki filmin ana konusu olan tcg yavuz adlı bu efsanevi ve tarihi muharebe kruvazörü'ne gerçekten bir saygı duruşu var mı ondan bile emin olamıyorum..
  
  yaşananlara (bir kahramanın jilet olması) yönelik sarkastik bir eleştiri belki, ama ancak o kadar..
  
  o işkenceli müzik eşliğinde çığlık atar vaziyette gösterilen yavuz'a dair görüntüler her şeye rağmen çok kıymetli.. yattığın yer incitmesin ara usta, dinince dinlenesin.. sen hoş görürsün bizi; ellerinden öperim..
  
  1. kısım
  2. kısım