2 temmuz

• "karanlığı üşüyorum, dişlerim kendini kesecek bu gece, tırnaklarım çoktan bir hüznü acıkmış gibi, pencereler izin verse olanca boşluğu öleceğim ama ateşin kahrı yanmanın da ötesinde. bu zulüm beş bin yıllık bir yalanın günahı. zaten bıraksalar onca acıyı dilimde ölecektim." dedi usta. "hangi usta?" diye sordu puslu bir ses, "o kadar çoklar ki, hangisi benim yaram, seçemiyorum hala, bir acı kaç kere yanar ki?" diyebildim sadece. bir zaman sonra yürek de susuyor bir acıyı fakat bellek aynı acıyı yanıp duruyor niyeyse; insanın ateşe dönüşüp her şeyi usul usul yanması buradan olageliyor sanırım.