ulrike meinhof

• gerçekliğe değil doğruya yaklaşmak, gerçekliği doğrultmak için -her türlü- mücadele etmiştir. elinden geleni ardına komamıştır yani. bununla birlikte, 'gerçeklik'le -örneğin çocukları, gündelik hayat- 'doğru'ları -politik faaliyeti ve kafasındakiler- bağdaştırmanın çok zor olduğunu söyler, özellikle de kişi hem 'doğru şeyler'den asla vazgeçmek istemiyor, hem de ailenin istikrarlı insan ilişkilerini barındıran istikrarlı bir yer olarak 'gerekli ve kaçınılmaz olduğuna' inanıyorsa. kendisi, özel yaşamla siyasi eylemin birbirinden ayrılmaması kadar doğal bir şey olmadığını düşünse bile, bunu daha da zorlaştıran şey kadın olarak apolitik bir özel yaşamın (özel olanın politik olduğunu bilmediğinden değil. demiştim zaten.) ona dayatılmasıydı. toplumsal koşullar yansımasını özel hayatlarda buluyordu ve tabii tersine. peki kişi bir şeyleri değiştirmek istediğinde işe nereden başlamalıdır? -yanlış yaşam doğru yaşanamaz ya. şöyle söylemiş kendisi,
  
  "bir yandan anti-otoriter politika yapıp, öte yandan evde çocuklarınızı dövemezsiniz. ama politika yapmadan da evde çocuklarınızı dövmemeye uzun süre devam etmeniz mümkün değil. yani rekabet koşullarını, aile dışında da ortadan kaldırmak için mücadele etmeden, aile içindeki rekabet koşullarını ortadan kaldıramazsınız, ki bu koşullarla ... aileyi bırakmaya başlayan herkes karşılaşır"
  
  yaşamı, yaşam biçimi, düşüncelerinin nasıl evrildiği hakkında fikir sahibi olmak ve raf'a giriş yapmak için yukarıda alıntı yaptığım kitap -versus'tan çıkan "üzgün olmaktansa öfkeli olmayı yeğlerim/ulrike meinhof" okunabilir -üstelik bileniyorsunuz da, içinizde bir alev.
  raf'a yönelik daha bilimsel ve bilgilendirici başka bir kaynak da metis'ten çıkan "kızıl ordu fraksiyonu". ilginizi ve sevginizi bekliyorlar. vallaha!