charles tilly

• bıraktığı pek şahane işlerden biri de a handbook of contextual political analysis adlı toplamaydı. daha bugün kafamı tertemiz açmıştır. ayrıca kitabının çıkışı üzerine yazdığı history and theory adlı makale de pek önemlidir. ama gecenin bir yarısı en çok önemsediğim, en çok hüzünlendiğim, tilly'nin yazış şeklidir. huntington eleştirisi olan makalede de görülebileceği gibi mizah dolu, ironi dolu bir adamdır. üslup işin önemli bir kısmıysa, tilly bunu tam olarak dolduruyordu. her yazısında görülebilir, saygısız değil fakat yaramaz bir hava vardır. sosyal bilim böyle olsun istiyorum. biraz yaramaz. sonunda çalıştığı 'nesneler' devrim, toplumsal hareket, devletlerin varolması, savaşlar, vesaire idi. insan nesnesiyle yakınlaşmalı, arkadaşlarıyla takışmalı, düşmanlarına takmalı, tilly tam bir sosyal bilimciydi. belki de en son 19. yüzyıldan kalma bir yazı üslubuna sahipti. günümüzün pek uzmanlanmış, pek soğuk dilinin kimseye özel bir fayda getirmediği açık. sistematik bilgi - kendi dediği şekilde - illa ki evrensel yasalardan çıkmak zorunda değil. ayrıca böyle yazabilmek için gereken zekaya herkes sahip değil.
  
  sonunda kendisi, sınıf için e. p. thompson ne ise, tüm siyaset analizi için odur. etrafından dolaşılmayacak, öyle ya da böyle hesaplaşılacak adam. istersen sen de mizah kullan...