a la recherche du temps perdu

• geçmiş yüzyılın sonuna yakın senelerinden birinde, serdar turgut'un hürriyet gazetesi'ndeki "renkler" köşesinde o dönem -bitirmiş olmasından duyduğu sevinçle- sürekli olarak bu dev ve narin kitaptan bahsinden heveslenerek swann's way ve within a budding grove isimli ilk iki cildini derin bir merak ve belki çocukça bir ukalalıkla aldığım, ancak daha ilk sayfalarında sıkılıp kaybolarak neredeyse aynı süratle kütüphanemin "okunmamış ve muhtemelen okunmayacak kitaplar" bölümüne bırakıp uzun seneler her önünden geçtiğimde içimi ürperterek ruhuma kasvet ve hakiki bir yenilginin izini kazıyan, kütüphanenin kendine ait bölümünden beni küçümseyerek yaşlanmamı seyreden, ve nihayet gurur harbi vererek geçirdiğim onca zaman içerisinde bir edebiyat eserinden ziyade evin herhangi bir dekor malzemesine dönmesinin üzerine bir gün hiç bir önyargı duymadan ilk birkaç sayfasını okuduğumda yıldırım çarpmışçasına tutulduğum, sonu gelmeyen cümlelerindeki inceliğe, tasvir kabiliyetine ve imrenilecek zekâya hayran kalmamın üzerine seneler boyunca bir hiç yüzünden kendisinden mahrum kalmış olduğumu anladığım ve ucunu kaybetmek üzere olduğum bu cümlede ancak (ve en iyi ihtimalle) karikatürize edebilmeye yaklaşmaya çabaladığım emsalsiz roman.
  
  altı yıl sonra gelen ed: merak etmeyin, hâlâ okumadım amk.