kalamış

• eskiden sahili kuşatan o bok kokusundan şimdilerde tamamen arınmış;ve fakat vinçle düzleştirilen kayalar yüzünden oturanın kabak gibi meydanda kalması,buna bağlı olarak gönlünce içip coşup denize işeme keyfini tadamaması gibi sorunlara gebe olan;yine de gönüllerdeki yerinden bir şey kaybetmeyen süper mekan.
  
  sabah ezanıyla birlikte sahile süzülüp güneşi doğurmak,bir kaç saat sonra beliren jogging yapmaya çıkmış teyze/amcalarla sohbet etmek,öğlenleyin parktaki ağaçlardan birinin gölgesine uzanıp uyumak,akşama doğru sarhoş fazda salıncağa binerek dünyanın salınımını artırmak,heykelin kucağına oturmayı ihmal etmemek,kayalara yerleşerek portakal rengi güneşin ufukta kaybolmasını seyretmek,son olarak da ayın deniz üzerindeki aksinin orgazmik etkisine kapılarak saatlerce oturmak farzdır.bu süreçte başa gelebilecek tek can sıkıcı olay,bir an önce def-i hacet eylemeniz gerekirken etrafta tek bir tuvalete dahi rastlayamamaktır.marina çalışanlarının da tuvaletlerini yabancılarla paylaşmak konusunda hayli tutucu oldukları tecrübeyle sabittir.
  
  (bkz: sozlukte anı anlatma sanatı)