hammerklavier

• baskasini bulana kadar, baskasi olana kadar, birinde baskasini hissedene kadar, hissettigini alana kadar, bu muzigin ustune bir sey yazilamamis olacagini dusunecegim. bundan onceki hayat sekillendirici, ogutucu eserler benzer etkileri gosterse de hicbiri bundaki kadar beynimin ve ruhumun derinlerine inememisti.
  adagio sostenuto'su daha uzun, daha yaralayici ve kendinden daha emin ve net. beethoven bunu yazarken artik sunu cok iyi hissedebiliyorum ki, gecmis gunlerin geride kaldigini 1. ve 2. bolumde isleyip artik hayatin onda biraktigi tecrubeleri notaya tamamen dokmeye karar vermis, bir nevi son nefeste anlatilan seyler gibi. evet cok kisa olsa bile sayisiz seyler anlatabilecek cumlelerden onlarcasini, yuzlercesini dusunun; iste bu eserin insana vurdugu tokati ya da esir alma gucunu anlarsiniz. beethoven bunu nasil becermis bilemiyorum. hele hele bunu yaparken adagionun 8. dakikasindan sonraki tekrar bolumleri...
  belki de beethoven bu parcadaki kadar agir yasamamis olabilir, ama bu eserde anlattiklari ic dunyasinin yasadiklarinin gorunen kismi disinda da ruh hayatina nasil etki gosterdigini veriyor dinleyiciye, tipki bir insanin gorunen kisminin yasadiklarinin cok daha azini yansitmasi gibi.
  uzayacaktir...