der tod in venedig

• thomas mann'ın 1912 de yayınlanan eseri. öncesinde goethe hakkında bir öykü olarak tasarlanmış ve fakat daha sonra yönünü değiştirerek farklı bir şekle bürünmüş.okurken gustav von aschenbach karakterinin tadzio adlı genç çocuğa duyduğu sevginin ne tür bir sevgi olduğunu çok sonra anladım. cinsiyet önem taşımadı sonraları.sevgiydi...gitmeye zorlayan ,kalmayı arzulatan bir sevgi.
  
  "fikir,güzelliğin önünde tapınarak eğildiğinde doğanın hazla titrediği düşüncesiydi bu."
  
  "fakat boş,bölünmemiş bir mekanda zaman duygusu da elimizden gider,ölçüsüzün içinde bocalarız."
  
  "çünkü insan insanı hakkında bir yargıda bulunmadığı sürece sever, yüceltir; özlem, eksik tanımanın bir sonucudur."