paris nous appartient

• bunca yılın sinefili olarak yeni seyredebildim, film beni çok sıktı, tam bir hayalkırıklığı, kendi adıma neden bu filmin yeni dalga denince akla ilk gelen filmlerden olmadığını anladım, yoğun bir teatrallik hakim filmde, 1957 macar işgali sonrası denmiş ama filmdeki entrika faşist franco ispanyası ile ilgili idi daha çok, bir yandan da filmi izlerken şeyi hatırladım, hani şu fransız filmi denince akla gelen karikatürüze bir klişe vardır ya, adam kız ve diğerleri, şiddetli duygu gelgitleri, anlamsız tiratlar ve sahneler, bunların erken örneklerinden birini izler gibi izledim filmi, ki film ilk çıktığında aynı tepkileri almış, valla bak, bana inanmıyorsanız james monaco ağbimizin söylediklerine bakın
  
  "film rivette'i diğer yeni dalga yönetmenlerinden kesin bir biçimde ayıran kuru, edebi bir didaktizme sahipti. onların filmlerini, filmlerinin canlılığı biçimlendirmiş ve onlar o dönemin avangard edebi kurmaca tarzlarından kaçınmışlardı. paris bizimdir zorlama, hatalı entelektüel gizem gibi görünen şeylerle dolu, tam da bir eleştirmenden yapması beklenebilecek türden bir film olarak değerlendirildi: zayıf, tekdüze
  ve derinlikten yoksun."
  
  james monaco (2006) yeni dalga, çev:ertan yılmaz, +1kitap, istanbul
  
  ama hakkını yemeyelim, monaco bu ilk filmin daha sonra rivette'in diğer filmlerinde görülecek olan ve onun alamet-i farikası olacak biçim ve temalarının da ipuçlarını barındırdığını da söyler... monaco'ya göre filmde eksik olan "...(bkz: out one)'ın, hatta (bkz: çılgın aşk)'ın ironisi ve mizahıdır."
  
  bu satırları okuyunca aklıma (bkz: 400 darbe)nin bir sahnesi geldi, bütün aile neşe ile paris nous appartient'i görmeye giderler, dönüşte arabada filmi konuşmaya başlarlar
  baba: kadın gerçekten de nasıl söylesem evet gerçekten de .....
  anne:tek farkettiğin de o oldu zaten
  baba:ama gerçekten klastı
  antoine:hihooooha
  baba: filmi nasıl buldunuz
  antoine: ben çok sevdim
  baba:evet ama hiç komik değildi
  antoine:orası öyle
  anne:evet ama derinliği vardı
  baba:ne?
  anne:derinlik dedim
  baba:ha tamam (ya da biraz serbest bir çeviri yaparsak "yav he he:)
  anne:filmi kastettim
  baba:filmi hiç hatırlamıyorum ki!
  antoine:hihooooha