sakız çiğnemek

• insana durup dururken gıcıkçasına umursamaz, sallamaz, cıvık bir görüntü veriyor. hayır bir de sadece öyle görünmek meselesi değil… ben sakız çiğnerken o cıvık umursamazlığa ruhen de direk giriyorum mesela. ciddiyetimi kaybediyorum. bi böyle "noljak bilader yeaa" hali hasıl oluyor. kendi kendime evrenin sonsuzluğunu filan düşünmeye başlasam misal, "ayol nasıl yani sonu yok, duvar vardır duvar. peki duvarın arkasında ne var? öyle duvar işte, duvar devam ediyo" çizgisinde ilerliyorum. bi boşvermişlik, bi ciddiye alamama, nebleyim. en nihayetinde insan ağzından kavun aromalı filan bir balon patlatırken hayatı bu kadar ciddiye alabiliyor heralde. yanlış mıyım? (futbol yorumcusu tonlaması yapıyorum burada.)
  
  ha, bir de bu mekanizmanın herkes için böyle olduğunu düşünüyorum. ağzında sakızla hayatın anlamını, yarınki sunumunu, neden terk edildiğini filan kara kara düşünen yoktur gibi geliyor. öyle değilse bende bişey var, kayışı fena koparmışım, dönülmez bir noktadayım.