13 mart 1992 erzincan depremi

• 30 yıl oldu, belediye işçilerinin yaprakları süpürdüğü rüzgarla hepimiz bir yerlere savrulduk. kimimiz bir sevdiğini toprak altında bıraktı, kimimiz bir ilkokul anısını. kimisi arada bir derin bir soluk alırken hatırlar , kimisi her sarsıntıda yeniden hatırlar o geceyi.
  küçüktük bir kahverengi toz bulutuna karmıştı ölüm şehrimizi, bize kimse söylemedi o gün bizim de öldüğümüzü. büyüdüğümüzde öğrendik öldüğümüz gün yeni doğumgünümüzdü.
  insanın rüyaları hangi şehirde geçerse oraya aitmiş derler. ben ekşisu'dan kırklartepe'ye,dörtyol'dan munzur'a kadar doldurdum kendimi bu gece, bir su bardağına doldurur gibi , masamda duruyor kıyamıyorum içmeye hala...