torah

• tanah'ın ilk beş kitabına verilen isimdir. terim, ibranicede "yönergeler/talimatlar” anlamına gelir. orijini "horaa" veya “ışık” anlamındaki "ohr" kelimesinden kaynaklanır. yahudi mistisizmi kabala öğretisinin ilke ve esaslarının dayanak noktası ve kabala'nın temelidir. torah içeriğinde gizlenen derin, sembolik anlatımları çözen ve yorumlayan kadim kabalistlere göre; sağa sola sapmadan izlenen orta yolun kılavuzu niteliğindedir ve bu nedenle manevi aydınlanmanın da yoludur.
  
  kabala doktrininde, tanrısal plandan fiziki dünyanın karanlığına ulaşan ışığı takip eden kişiyi üst aleme ileten "ışık rehber" diye tanımlanır. bu ışık yüksek bilinçle kavranabilir. kişi bu ışığı yakalayabilir ve yönergeleri gereğince izlemeye başlayabilirse, manevi dünyanın kapıları açılır ve "kozmik hakikat" önüne serilir. bu mümkün olduğunda, aradığı tüm soruların cevaplarını alabilir. bunun için ilk şart, materyaller dünyasının egosal yüzeyselliğini aşmak ve arınmaktır. gerekler yerine getirildikten sonra, bu kutsal ışıkla uyumlanan kişi farklı bir realite boyutuna aşamalı şekilde geçer ve uykudan uyanır. dünyada değerli zannettiği ve sahiplendiği maddesel şeylerin anlamsızlığını idrak eder ve gerçeğin üzerinde daha gerçek bir dünya olduğunu anlar.