masiva

• "totoloji falan değil bu.. baştan vermiyor ve koymuyor ki kendisini öylece ve olduğunca.. sadece işaret edip bırakıveriyor, gayrısını önemsemezcesine.. hem de kendisinden zerre gıdam malumat vermeksizin ve kafaları karıştırırcasına.. değil mi ki 'serdekiler ve beri ve geridekiler önemsizcesine aslolan “bir”dir' deyip 'öyleyse başkacasına yüz sürmeye ve vermeye ne gam' diyor da bırakıyor öylece.. hani verilesi-bulunası bir cevabı da umursamazcasına söyleyeceğini söyleyip köşesine çekiliveriyor sessizce.. ve kalakalıyor insan kendi acziyet ve tümden zaafıyla, aklı karışmış ve sığındığı-sığınacağı limanlar tümden yıkılmış ve yakılmışçasına.. olur da bulsa bu bir’e ve barınmaya-sığınmaya yeltense alacağı cevap yegane “bu değil kuzum”ken ve biganece arayışa mahkumken nasıl olacak da bu hak etmediği bir’e ve bu’na kavuşacak da rahat edecek? hele ki anlam ve mana ve hakikat kendi verdiğinin ve biçtiğinin ötesinde yokken ve olmayacak ve olamayacakken hangi şartlar altında ve nasılın da bulacak rahat ve huzuru; hem de geçicisine ve öylesine ve lanettayinine ve eskazasına bulaşmadan-bulanmadan..
  imdi “masiva” hala ve hala demede-buyurmada “bundan başkaca her şey”i, ama işte hem de kerameti kendinden menkullüğe girmeksizin ve bir o kadar da “bu”nun ne olduğunu buyurmaksızın.. ama ben kendi insaniyet ve safiyetimle nasıl da bilebileceğim ki “bu”nun ne olduğunu da gayrısına hürmet etmeyeceğim? bir de üstüne “bu, bu olamaz” çığlığı kerameti kendince menkul ve yılmazcasına yedekte ve serde dururken.. "