bıçak

• murathan munganin bir siiri..
  
  yere düşürülen bir bıçak sesi
  kristali tuzla buz olmuş gözlerinin
  biliyorum ay kanatıyor
  ne zaman sussak geceyi
  kendini benim yerime koy
  oğul öksüzü babalar yerine
  susmayalım. bıçak uyuyor kelimelerin kalbinde
  
  kanlı bir şerbet gibi akar dururdu
  ipeği ikiye bölen kılıçların ağzı
  bir biz inmedik suya
  kaç mevsimin yağmuru buruştu elimizde
  örtülü çarşılarda ölümü tebdil ettik
  uzak durduk kabzasına çağıran intikamdan
  bir biz inmedik suya
  kendini benim yerime koy
  oğul öksüzü babalar yerine
  susuyorum. ölülerim uyuyor kalbimde