roma hamamı

• bu oyun hakkında spoiler vermek istiyorum, feci derecede istiyorum. ama vermiycem, çünkü sonu gayet güzel, yani şaşırtıcı. başını bilince belki sonu güzelliğinden kaybeder. bir "hm abartmışlar tabii" diyor insan, bir "yoo aslında gerçekten o kadar da uzak değil" diye kendine ayar veriyor. absürd dekoru oyunun 1970lerde sahnelendiği halinde de böyle miydi, bilemiyorum; http://www.stanislavstratiev.org/ sitesindeki the roman bath resimlerine bakılınca çok iyi anlaşılmıyor. hem o içiçe geçmiş düzenler, hem de hepsini biraraya getiren bürokrasi denen sözde düzenleyici mekanizma kötü bir çorbadan başka bir şey değil. aynı hisse bugün bir alışveriş merkezinde gezinirken, yani her yandan ve her raftan alakasız figürlerin ve imgelerin fırladığı seçmeci "yaşam" merkezlerinde nereye bakacağımı şaşırırken de kapılıyorum. öte yandan oyunun sonunun hoşluğu, biraz da ast'nin küçük sahnesinin başarısı. seyirciyle arasına belirgin merdivenler, sınırlar, basamaklar koymayan bir sahnede oyuncunun seyircilerden biri olduğunu görmek çok çok çok güzel. çünkü seyirci olmak fark ettiriyor. aynı etki büyük tiyatro salonlarında birden seyircinin arasına karışmaya yeltenen oyunlarda olmayabilir. bu oyunda ve salonda ise daha ne olduğunu bile tam anlamamışken, seyirci olmak politik bir duruş haline gelebilir. haydi durmayın, siz de bize katılın diyen uzak ekran televizyondakinin aksine.