vaveyla

• namık kemal şiiridir pekala :
  
  nefta
  
  1
  
  feminin rengi aksedip tenine
  yeni açmış güle misal olmuş
  in’itafiyle, bak! ne al olmuş,!..
  serv-i simin sefalı gerdenine
  o letafetle ol nihal-i revan
  giriyor göz yumunca rü’yama
  benziyor, aynı, kendi hülyama
  bu tasavvur dokundu sevdama
  ah böyle gezer mi hiç canan?..
  gül değil, arkasında kanlı kefen
  sen misin, sen misin garip vatan!..
  
  nefta
  
  2
  
  bu güzellikte hiç bu çağında
  yakışır mıydı boynuna o kefen?..
  cisminin her mesamı yare iken
  tuttun evladını kucağında
  sen gider isen bizi kalır sanma
  şühedan oldu mevt ile handan
  sağ kalanlar durur mu hiçbir giryan?
  tende yaştan ziyadedir al kan
  söyleyen söylesin sen aldanma!
  sen gidersin bütün helak oluruz
  koynuna can atar da hak oluruz...
  
  nefta
  
  3
  
  git vatan! ka’bede siyaha bürün
  bir kolun ravza-i nebi’ye uzat
  birini kerbela’da meşhede at
  kainata o hey’etinle görün!
  o temaşaya hak da aşık olur
  göze bir alem eyliyor izhar
  ki cihandan büyük letafeti olur:
  aç vatan! göğsünü ilahına aç!
  şühedanı çıkar da ortaya saç!