yasalar

• platon'un son eseri. kendine sokrates diyerek hocasını zan altında bırakmaktan vazgeçtiği eserlerden. onlarca altı çizili sayfalar arasından hangisini seçerek platon'a ya da kitaptaki adıyla atinalı'ya sıçmak da yassah mı gurban diyeceğimi bilemedim. hepsini tek tek yazıya döküp ayrı ayrı olumsuzlamak istedim ama "bundan tez çıkar lan" diye avam bir tutum takınarak erindim.
  
  kölelerle ilgili düşünceleri için de platon'a laflar hazırlamıştım, fakat köle konusunda tarihselci davranarak daha fazla lümpen görünmekten de imtina ettim.
  kadını, erkekten daha aşağı kılan düşüncelerine zeitgeist diyerek tahammül edebildim. ancak köle konusunda aynı hassasiyeti göstermek çok ahlaksızca geldi. son eserinde yani pişip yandığı dönemde bile bu konularda zamanın ötesinde konuşmasıı beklemek de naçizane hakkımdır.
  
  tamam hedonizm yok, stoa yok, epikür yok, erdem var, ölçülülük var, yiğitlik var, adam gibi adamlık var... iyi de bunlar zaten var. kendi sisteminle, diyalektiğinle, paradigmanla çok güzel kurmuşsun. doğru. lakin kusura bakma atinalı, senin ütopyanda sen bile senin kurallarınla yaşayamazsın.
  
  bir gün üşenmezsem ya da bir yerlerden ödev sorumluluğu alırsam ayrıntılı olarak üstüne düşebilirim.