türki diller

• genel siniflandirmalara gore, bugun "turkî diller" olarak adlandirilan diller:
  
  cuvasca, halacca, yakutca, tuvaca, hakasca, altaycanın kuzey agizlari, altayca, kirgizca, ozbekce, tatarca, baskurtca, kazakca, karakalpakca, nogayca, kumukca, karacay-balkarca, karaimca, kirim tatarcasi, salarca, turkmence, horasanca, azerice, kaskayca, kerkuk ve erbil agizlari, turkiye turkcesi
  
  bu dillerin tumu, yapi bakimindan, tumce ogeleri bakimindan ve koken bakimindan ayni ozellikleri tasimaktadir. bununla birlikte, ayirimsiz olarak tum bu dillerde, bol unlu kullanimi ve ses uyumu kurali vardir. sozcuklerde cinsiyet ayirimi yoktur, ad cekiminde iyelik eki kullanilir, sozdiziminde ozne, tumlec, yuklem sirasi izlenir, sayi sifatindan sonraki adlar tekildir, unluler ve eylem bicimleri zengindir, ilgecler^* adlardan sonra gelir, ayri bir soru eki vardir. bu dillerde, kök sözcüklerin başına, arasına veya sonuna ek getirerek cekim yapilir, yine ayni sekilde anlamca ve işlevsel olarak farklı yeni sözcükler elde edilir.