penyafobi

• (bkz: penyofobi)
  
  insan fakir kalmaktan korkar mı? sanırım korkar.
  
  yıllar sonra paranın benim sandığımın aksine ne kadar önemli olduğunu öğrendim. aptallığımdan para varsa harcanır yoksa bende yoksa kimde varsa o öder gibi salak bir felsefe tutturmuştum. meğer sende yoksa kimsede yokmuş. geç de olsa fark ettim. paran yoksa sen de yoksun aslında bir sürü insana göre. i
  
  aptallığım paraya önem vermem gerektiği iddia edilip en ağır şekilde yüzüme vurulunca; çalışmaya karar verdim tabi. bir süredir bok gibi para kazanıyorum. durup dururken şirketlerimi 100de 1000 civarı büyüttüm. bir sürü kuruma borç biriktirmişim (ilke olarak mecbur değilsem gerçek insanlardan borç almıyordum ve asla almamalıymışım da) onları ödemeye başladım. para kazanmak öyle aptal bir döngü ki, bir defa bırakınca bir daha toparlamak çok zor. o yüzden hep çalışmanız gerek ki teker dönsün.
  
  peki ne oldu? hiç. şimdi yine mutsuzum. ben çalışmak, para kazanmak istemiyorum. insanlar benimle para/maddi şeyler dışında bir şeyler paylaşsın, paramız yoksa da yok canımız sağolsun desinler istiyorum. oturup yazmak istiyorum sadece, bir çay/kahve içerek saatlerce senaryomu, ekiple yapacağımız çekimleri, kurguyu, oynayabilecek insanları tartışmak istiyorum. siyaseti, kamu yönetimini, sivil toplum sorunlarını tartışmak, eskisi gibi ticari beklentisiz projeler üretip birilerine fayda sağlamak istiyorum. ama artık hayal gibi.
  
  işte penyafobi burada, insanları param yok diye kaybetmişim. bunu görmek canımı acıttı. bunu gördükten sonra da parasız kalmaktan korkmamak mümkün değil ki.