ercüment ekrem talu

• perde ve sinema adlı dergide osmanlı'daki sinema deneyimine dair leziz bir anlatısı vardır: "zifiri karanlık içinde kaldık, korktuk. elim gayri ihtiyari ağabeyimin elini aradı. buldum ve bir tehlike karşısında imişim gibi sımsıkı kavradım. arkamızdaki sıralardan ışıklar fışkırıyordu... karanlığın vaziyet icabı olduğunu kimse takdir edemediğinden, pencerelere örtülen siyah perdelere itiraz ediyorlardı. (...) sinematograf makinesini işletmek ve şeridi aydınlatmak için kullanılan petrol lambalarından intişar eden gaz kokusu da seyircileri ayrıca taciz etmekteydi. (...) hareketler o kadar hızlı, ölçüsüz ve acayip ki! tren kalktı. bittabi sessiz sedasız... aman yarabbi! üstümüze doğru geliyor. zindan gibi salonun içinde kımıldanmalar oldu. trenin perdeden fırlayıp seyircileri çiğnemesinden korkanlar ihtiyaten yerlerini terk ettiler galiba."