nesimi

• çün meni bezm-i ezelde eyledi ol yâr mest
  ol cihetden görinür bu çeşmüme deyyâr mest
  
  mest-i dergâhem ne mestem bu şerâb-ı cüz’iden
  sanma iy hâce meni kim olmışam bî-kâr mest
  
  şöyle mestem tâ kıyâmet dâhı hüşyâr olmazam
  çün meni vahdet meyinden eyledi ol yâr mest
  
  rind ü kallâşem makâmum gûşe-i mey-hânedür
  gelmişem kâlu belâdan ‘âşık u hammâr mest
  
  cûş kıldı ‘akl-ı kül geldi vücûda kâ’inât
  kâf u nûn emrinden oldı bu cihân yek-pâr mest
  
  ins mest ü cin mest ü cümle bu vahş u tuyûr
  âb mest ü bâd mest ü hâk mest ü nâr mest
  
  cümle bu meyden olupdur bu cihân yek-bâregi
  ‘arş mest ü ferş mest ü kevkeb-i seyyâr mest
  
  aşk-ı sübhânî meyinden valih oldı öyle bil
  çerh ü kürsî merd ü âlem bu kamer devvâr mest
  
  eyle bil tahtü’s-sera’dan ta süreyyâ her ne var
  oldı iy hâce ser-â-ser ez-mey-i cebbâr mest
  
  âdem ü havvâ melâ’ik hûr u gılmân u beşer
  kevser ü tûbâ vü rıdvân cennet ü dîdâr mest
  
  nûh u dâvûd u süleymân u zekeriyyâ şu‘ayb
  mûsî mest ü îsî mest u ahmed-i muhtâr mest
  
  şâh-ı merdân şîr-i yezdân pîşvâ-yı ehl-i din
  kâşif-i sırr-ı velâyet haydar-ı kerrâr mest
  
  enbiyâ vü evliyâ vü esfıyâ vü etkıyâ
  oldılar hâk meclisinde cümlegi bî-hüşyâr mest
  
  kâdî mest ü müftî mest ü sâfî mest ü sûfî mest
  cür‘a-i câm-ı elestden mü’min ü küffâr mest
  
  hâce-i mey-hâne mest oldı vü hem pîr-i mugân
  kâ‘be vü büt-hâne mest ü hırka vü zünnâr mest
  
  küfr ü îmân mest oldı cümle ‘ayn-i yek-diger
  ‘âşık u ma‘şuk mest ü yâr mest agyâr mest
  
  minkirüñ inkârı çün gitti vü geldi devr-i câm
  sûfî mest oldı bu meyden eyledi ikrâr mest
  
  cür‘a-i câm-ı ilâhî ‘âlemi mest eyledi
  câm mest ü bâde mest ü sâkî-i ebrâr mest
  
  çün şerâb-ı cân-fezâ geldi bize hum-hâneden
  oldı anuñ katresinden bu ser ü destâr mest
  
  çeng ü def hem ‘ûd u ney ser-mest olup ider figân
  bu harâbâtuñ içinde söylenen güftâr mest
  
  mest olub söyler ene’l-hakk ‘ışk ile ‘alemde bil
  ya‘ni kim mansûr ‘âşık oluban ber-dâr mest
  
  mest olup gir şehr-i ‘ışka gör hakk’ı anda ‘ıyân
  sûret-i hûbân-ı ‘alem çâr-sû bâzâr mest
  
  mîr mest ü hâce mest ü bende mest ez-câm-ı ‘ışk
  râh mest ü hâne mest ü bu der ü dîvâr mest
  
  yiddi yir gök yiddi deryâ yiddi mushaf yiddi hat
  latif-i hakk’dan mest olupdur heft ü penç ü çâr mest
  
  devlet-i dîdâra vasl olduk vü buldug visâl
  gaflet uyhusından oldug çünki biz bîdâr mest
  
  göñlümüz nûr-ı tecellî cismümüzdür kûh-ı tûr
  cânumuz dîdâra karşu oldı mûsî-vâr mest
  
  devr-i mehdîdür hidayet eyledi sâhip-zemân
  vechini fazl itdi şöyle gün kimi izhâr mest
  
  burka‘ı yüzinden açdı zâtını kıldı ‘ıyân
  eyledi kevn ü mekânı nûr ile envâr mest
  
  cennet-i ‘adnuñ gülistânında bülbüldür dilin
  nagme-i cân-sûzı her dem eyleyin tekrâr mest
  
  iy nesîmî sırr-ı hakk’uñ mahremi sensen bu gün
  söyledüñ kudret diliyle ma‘nî-i esrâr mest