nası yani

• beyaz'ın program öncesi stüdyodaki konuklarla stand up tadında iletişim kurduğu program oldu ilk program. öyle bir aile ortamı yarattı (bkz: warm up) ve kameranın ışığı söndüğü anlarda öyle -kendi deyimiyle- "sahici"ydi ki, takdir etmemek haksızlık olurdu.
  
  ne yalan söyleyeyim, hiç bir zaman çok fazla begenmemiştim beyaz'ı. evet, efendi biriydi, düzgündü, vs vs ama işte benim için hala 'sıradan' dı. örneğin, okan bayülgen daha farklı gelirdi bana. efendi değildi, düzgünlüğü tartışılırdı ama onun farklılığıyla bir adım önde olduğu kanısındaydım. (yaptıkları işlerden ve ekrandaki imajlarından söz ediyorum)
  
  ne zaman ki makina programına gidip hayal kırıklığının büyüğünü yaşadım ve ne zaman nası yaninin kamera olmadığı anlarında beyaz'ı gözlemledim, durdukları yer anlamında anında değişim oldu kafamda.
  
  beyaz bir adım değil, sokaklarca önüne geçti okan bayülgen'in.