mehmet erdem

• sesine nasıl sığdırmış, nasıl sığdırmış geçmişin hayal kırıklıklarının, acıların hemen yanıbaşına birine dair kurulan düşlerin, tüm güzel olasılıkların geniş ufuklarını... cam kırıklarının içinden yürümüş bir umut... parıl parıl değil, hayat gibi ben gibi sen gibi, çamura, toza toprağa bulanmış, yine de ayağa kalkmış, üstünü başını silkelemiş bir olur ya. belkiden daha güzel bir kelimeymiş olur ya... sesinden öğrendiğim adam.