2 entry daha
  • belki merak edenler vardır: kimi raikkonen'in güzelim "doksanlarin en guzel albumleri" çalışmasında anılmayan bir aphex twin albümüdür, "... i care". (ama kimi'nin listesinde, aphex twin'in iki "selected ambient works" derlemesiyle richard d. james album'üne yer verilmiştir.)

    james'in sert bir acid soundunu benimsediği yıllarda yapılmış olan albümde kulak tırmalayan-bünye zorlayan parçalar ağırlıktadır (albüm sanırım bu yüzden kimi raikkonen'in listesinde yok; kimi bey daha yumuşak vuruşlu şeylerden hoşlanıyor galiba?) - meşhur ventolin bu tür parçalardan herhalde en bilinenidir; ama örneğin start as you mean to go on da, kulaklar için, hazmı en az ventolin kadar zor olan bir başka lokmadır.

    ancak albümdeki acid havası kendisini yalnızca seslerin zorlayıcılığında göstermez. acid'in bence bundan çok daha önemli olan görünümü, albümün bas-davul vuruşlarının (ve/ya, kulağı-mideyi hedefleyen sentetik "darbe"lerinin) kesintili, tekrarcı ama süreksiz, "duraksak" yapısındadır. bu yüzdendir ki, "... i care"in "yumuşak" parçalarından mookid ve güzeller güzeli alberto balsalm "bile", albümün acid bağlamından kopuk eserler değildir. ve yine bundan ötürü "... i care" dinleyiciye, bütünlüklü ve tutarlı bir müzik deneyimi yaşatmayı başarır.
1 entry daha
hesabın var mı? giriş yap