yıkılma sakın

• sana durlanmis kelimeler getirecegim
  porsumus bir dunyayi kahreden kelimeler
  kelimeler, bazilari tuyden bazisi demir
  seni cunku dik tutacak bilirim
  kabzenin, cekicin ve divitin
  tutuldugu yerden parlayan siir.
  zorlu bir kis gecirdim, seninki gibi neftî
  aciktim, bitlendim, bir yerlerim sancidi
  sokmedi ama hoyrat kurallari fasizmin
  cunku kalbim asktan catlayip yarilirdi.
  her sabah carpisarak cekilirdi karanlik alnacimdan
  acilar bile duymadim kof yurekler onunde
  beynim her sabah devrimcinin beyniydi
  ayaklarim donukladi gelgelelim
  sagligin yerinde mi?
  
  yaralarin kabugu kolayca kaldiriliyor
  halkin dogurgan dunyasina dalmakla
  onlarin gunese carpan sesini anlamayan
  dort duvarin, tel orgunun, meshur yasaklarin sahipleri
  seyir bile edemezken icimizdeki senligi
  yilgi yanimiza yanasamazken
  bizi kivil kivil bekliyorken hayat
  yikilmak elin de mi?
  bosuna mi sokuldu bankalara
  petrol borularina kundak
  kursun iscinin bogrunu bosuna mi orseledi
  varsin zindanlarin ugultusu vursun kulaklarimiza
  yasamak
  bizimcun dokunakli bir sarki degil ki.
  bu yurek gokle bariskin yasamaya alismis bir kere
  ve inatla cevrilmis topragin cilgarina
  yazik ki uzaktir kuslari, sokaklariyla bizim olan sehir
  ama ancak laneti hirsla tirpanlayamamak koyuyor insana
  opusler, yataga birden yuvarlanislar
  sevgiyle hatirlansa bile hatta.
  
  kopuren, kopurtucu bir hayatin nadasidir kardesim
  butun devrimcilerin cektikleri
  biliriz dunyadaki yorgunluk habire mizraklanir
  daglarda gurbuz bir olumdur bizim arkadaslarinki
  pusmus bir sahaniz simdilik, ne kadar sahan olsak
  ama budandikca fiskiran da bizleriz
  oluyoruz, demek ki yasanilacak.
  
  ismet ozel