2 entry daha
  • ağaca tırmanmak konusunda uzman bir çocuk olarak hayatta sadece bir kez başıma gelmiş olaydır.

    kiraz ağacıydı. koşuyolu'ndaki evimizin bahçesinde abim ve kuzenimin gazına gelip onların çıkıp da toplayamadığı, ağırlıklarından dolayı dalların ucuna yetişemedikleri yerlere beni tırmandırıp, topladığım kirazları onlara atmamı istemişlerdi. sıska bir çocuk olaraktan (yaş:10 kilo:29) "aslansın kaplansın" nidaları eşliğinde dalın en en ucuna kadar gitmiş, aşk ile şevk ile kendimden geçmiş vaziyette hem kiraz yiyip hem de bir kısmını onlara verirken üç saniye içinde kendimi aşağıda onların yanında bulduğumu hatırlıyorum. üstelik yalnız değildim inerken, dal da benimle inmiş idi.

    sıska ve bir o kadar da mızmız, üstelik ağaçtan düşmüş biri olaraktan vızık vızık ağlamaya başladığımda tek hatırladığım şey, abimle kuzenimin benimle ilgilenmek yerine yere inen daldaki kirazların üzerine üşüştükleridir.
9 entry daha
hesabın var mı? giriş yap