ostrov

• 2006 yapımı ödüllü bir rus filmi. türkçesi "ada". yönetmen pavel lungin. ikinci dünya savaşı sırasında nazilerin saldırısında bir arkadaşını öldürmek zorunda kalan ama bunun vicdan azabını yıllar boyunca içinden atamayan, kendini bir manastıra kapatan azizin hikayesi. böyle anlatınca sıkıcı gibi geliyor ama anatoli isimli karakter, aslında bir azizden ziyade ermiş bir deli. ne aziz olmayı, ne de ermeyi istemiş. sadece öyle olmuş... papazlarla dalga geçen, onların tanrı'ya ulaşma yöntemini sahtekarca bulan ve bunu dile getirmekten gocunmayan bir kaçık.
  yıllar boyunca -yaklaşık 30 yıl- hiçbir dünyevi işe bulaşmayarak, tam anlamıyla bir inziva hayatı yaşıyor. sürekli dua eden anatoli'nin tek isteği işlediği büyük günahın affedilmesi. adam öyle bir vicdan azabı içindeki hiçbir duası yeterli gelmiyor ona.
  filmdeki karelerin her biri ayrı bir fotoğraf tadında. ada'nın görüntüsü, anatoli'nin çizgilerle dolu kömür pası içindeki hüzünlü yüzü, karlar altındaki iskele, eski batık gemi... görsel anlamda gerçekten bir ziyafet.
  yönetmen, sürekli kendini tekrar eden gündelik yaşamı başarıyla veriyor. karakterler her gün aynı şeyleri yapıyor ama izlerken -garip biçimde- bunlardan sıkılmıyorsunuz. anatoli'nin hiç değişmeyen hayatında ufacık bir değişiklik olsa da adamcağız şu vicdan azabından kurtulsa diye bekliyorsunuz.
  sakin, dingin, iman etmeyi ve vicdanı sorgulayan çok insani bir film.
  http://www.ostrov-film.ru/
  (bkz: nika/@koyukirmizi)