favourite worst nightmare

• arctic monkeys, arayı çok açmadan geri döndü.
  hem de ne dönüş. bu küçük adamların, yaşlarıyla birlikte müzikleri de büyüyor.
  
  ilk albümlerinin çok çok iyi olması, dinleyicinin beklentilerini artırmışken, onlar için de büyük bir baskı sebebi olabilirdi belki. ama anlaşılan, bu küçük adamlar, bildikleri yoldan devam ederek, en doğru seçimi yapmışlar.
  
  müzik açısından, çok belirgin bir değişiklik yok. zaman zaman daha sert, bazen de daha dingin şarkılardan oluşuyor.
  
  albüm, brianstorm'la başlayıp, gümbür gümbür müzikle insanı silkeleyip, dellendiriyor, albümün ortasındaki only ones who know ise en sakin şarkı olarak, ikinci bölüm için dinlenmeyi sağlıyor. sonrasında, değişken ritimleriyle, hop oturtup hop kaldırıyor ve kapanışı müthiş bir şarkıyla yapıyor.
  
  505 bana göre albümün en iyisi. this house is a circus ise en gaz olanı, en bi kafadan koparanı. d is for dangerous, balaclava, old yellow bricks, do me a favour, the bad thing, if you were there beware, ilk dinleyişte dikkat çeken şarkılar.
  
  ama ayrıma ne gerek var. tamamıyla güzel bir albüm var ortada.