mon oncle

• jacques tati'nin hem yönettiği hem de oynadığı 1958 yapımı filmi. modern mimari kanapeden, sandalyeden tutun da dış cepheye kadar her türlü hissedilmekte. modernite eleştirisi yapılan bu filmde, hulot isimli dayı, ablasının yaşadığı ve herşeyin otomatikleşmiş olduğu eve kıyasla derme çatma bir bina içinde, komşularıyla birlikte vasat bir yaşam sürdürüyor olmasına rağmen muhitinden ve halinden çok memnundur.
  
  bu filmideki hulot karakterinin tam zıttı olarak modern times'daki charlie chaplin'in oynamış olduğu şarlo karakteri örnek gösterilebilir. şarlo bugünün dünyasından, olaylara içeriden bakarken; hulot bunun tam tersini yaparak geleneksel dünyadan kopmadan geçmişten bakarak yaşıyor. hulot'nun modernizmin yoketmiş olduğu bir karakter olduğunu düşünürsek yaşadığı mahallenin (ayağına takıldığı minik tuğla parçasının yer değiştirmesini bile göze alamayıp onu tekrar eski yerine koyması), hayatının hiçbir şekilde değişmesini istememesinin yanı sıra çalışmak, iş yapmak da istemiyor; fakat şarlo çalışıp, zengin olup modern dünyanın nimetlerinden faydalanmak istiyor.
  
  müzikleriyle, görselleriyle ve anlattıklarıyla dolu dolu bir film olmasına rağmen bazı yerlerinde insan inanılmaz bayabiliyor.