başkan

• en tepedeki adam. lakin herhangi bir konuda karar verirken, secenekleri bu noktaya ulasana kadar kirpiliyor da kirpiliyor. cogu zaman baskanin yapabilecegi bir alternatif kalmiyor, imzayi basiyor ama bu karar vermis oldugu anlamina gelmiyor. karar, seceneklerle varolan bir eylemdir cunku. baskan, -liderligini yaptigi kurulus yeterince buyukse tabii-, kurulusunun politikasini belirlemekten sorumlu tek insan degil, o politikalari temsil etmekle yukumlu birinci "hizmetkardir". politikalar, lideri oldugu hiyerarsi tarafindan, sadece alt tabakadan gelen baskilari degil gecmisten gelen izleri de tasiyan koca bir iktidar piramidi tarafindan belirlenir. secenekler dustukce, baskanin karar gucu azalir, temsil ve diplomasi yonu one cikar.
  
  devlet gibi yapilar dusunuldugunde, bu piramidin icinde yuzlerce, binlerce degil yuzbinlerce insan girer, ayri kimliklere sahip bircok baska kurum girer. baskan bunlara gogus gerip, kendine secenek yaratmaya calisirsa, sistem kendini korumaya calisacaktir. kaldi ki baskanlik pozisyonuna o sistemin icinde yetiserek gelen birinin boyle radikal kararlar vermesi, gecmisinden bu kadar kolayca kopabilmesi mumkun degil.
  
  sistemlerin statukocu yapisi, baskanlarinin eninde sonunda bizzat o sistemlerin urunleri olmalarindan belli zaten.