yiğitlik

• resûlullah efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular: “muhakkak allâhü teâlâ, sâlih bir müslüman sebebiyle komşularından yüz hane halkından belâyı elbette def eder.” (taberânî, el-mu’cemü’l-evsat)
  
  peygamber efendimiz (s.a.v.), “kul, müslüman kardeşinin yardımında olduğu müddetçe allâhü teâlâ da o kulun yardımında olur.” buyurdular. ebû ali ed-dakkâk (rah.) şöyle dedi: “bu ahlâk, kâmil manada ancak resûlullah efendimiz (sallallâhü aleyhi ve sellem)’de olur. zîrâ kıyâmet günü herkes ‘nefsî, nefsî’ deyip kendini düşünürken resûlullah efendimiz (s.a.v.) ‘ümmetî, ümmetî’ buyurarak; ümmetini isteyecektir.”
  
  ahmed bin hanbel’in (rah.) oğlu şöyle dedi: “babama yiğitlik nedir? diye soruldu. o da ‘nefsinin arzularını, allah’tan korktuğun için terk etmendir.’ dedi.”
  
  kur’ân-ı kerîm’de ashâb-ı kehf’e “yiğit” denilmesi, rablerine îman ettikleri içindir.
  
  yiğit, putları kıran kimsedir. her insanın nefs-i emmâresi kendisi için put mesâbesindedir. hakîkî yiğit, nefsinin hevâ ve hevesine muhâlefet edendir. yiğitlik, kardeşinin hatalarına tahammül ederek ona yumuşaklıkla muâmele etmektir.
  
  yiğit, intikam alan değil, insaflı olandır. yiğitlik:
  
  • güzel ahlâktır.
  
  • başkasına karşı kendinde bir fazîlet ve üstünlük görmemektir.
  
  • hazret-i allâh’ın rızâsı için nefse düşmanlık etmektir.
  
  • müslümanlara eziyet etmemek ve onlara ihsanda bulunmaktır.
  
  • sünnete sarılmaktır.
  
  • vefâkâr olmak ve haddini bilmektir.
  
  şakîk-i belhî hazretleri, cafer-i sâdık hazretlerine “yiğitlik nedir?” diye sordu. “bu hususta sen ne diyorsun?” deyince şakîk-i belhî (rah.): “bir şey ihsan edilirse şükrederiz; ihsan edilmezse de sabrederiz. işte yiğitlik budur.” dedi. bunun üzerine câfer-i sâdık (r.a.) hazretleri: “bizce yiğitlik şudur: bize birşey ihsan olunursa îsar (ikram) ederiz; mümin kardeşlerimizin ihtiyacını kendimizinkinden daha üstün tutarız ve onları kendimize tercih ederiz. ihsan edilmez, men edilirsek de şükrederiz.”
  
  -alıntıdır-