manastırlı hilmi bey

• "bir çiçek duruyordu, orda, bir yerde; bir yanlışı düzeltircesine açmış." dizelerindeki çiçek. hiç olmadın ki hilmi bey, canım.
  
  hani birden bilmek ve bilinmek isteği varlık bulur bir kişide, farkına varmadan bakmışsınız ne gizli ne saklı; ne sen ne ben kalmış^*. çağlıyorsunuz; denize dökülen bir pınar gibi^*. işte hilmi bey, cemile'den mektuplar alır zamansız. anlamanın en güzeli, şefkatin en sıcağı ondadır. açık saçık dürtüleri, en gizli duyguları, en renkli anıları dinler. en karanlık, en çirkin halinizi görür de sizi terketmez. belki bir gün döner güvercinlerimiz, bir mektup olarak.
  
  (bkz: manastırlı hilmi beye mektuplar)