apophasis

• apophasis'e sessizliğin sesi diyebiliriz. bir öğüt olarak şu sözü defaatle işitmişimdir: "sessizliğin sesini dinleyin evladım, her sorunuza cevap bulursunuz." apophasis, aslen bir retorik aracıdır, mevzudan bahsetmeden mevzuya dikkat çekmek anlamında.
  
  eh, sessizliğin sesi de böyle değil mi? çoğu zaman sustuğumuzda, konuştuğumuzdan daha fazla şey anlatırız ve aslında ne anlattığımızı bile bilmeyiz. sessizlik, başını sonunu kestiremediğimiz, sınırlarını bilmediğimiz bir yerdir çünkü. ağzımızdan çıkan her sözden sorumluyuz fakat sessizlikten değiliz (konuşmanın, hakkı söylemenin elzem olduğu durumlardan bahsetmiyorum, retorik alandayız hanımlar beyler). sessizlikle terbiye olmuş bir ses, yani sözde ne israf ne cimrilik ediyor. hayali bile cihan değer. sükut altın diyorlar ya, bozdur bozdur harca. yani dinle dur, konuşmayı öğrenene kadar...