• dune okuyan insan hayırlı insandır diye düşünüyordum fakat hala spoiler ibaresi kullanmaktan erinen hıyarlar olduğunu görüyorum. siz okumasaymışsanız da olurmuş.
  • klasik dune üçlemesinin belki de en duygusal romanı... serinin kahramanlarının tek ortak özelliği ister aldıkları eğitim ile olsun ister inançları doğrultusunda belli konularda özlü sözlere sahip olmaları... ilk kitap için gözümüze takılanlara değinmiştik... bu kitap için verebileceğimiz örnekler:

    • yalnızca bir kez ölebilirim.

    • muazzam ve uzağı gören bir gücün başarısızlığını ancak kehanetin öldürücü doğası sayesinde anlayabiliriz.

    • tanrılarla insanları ayıran hiç bir şey yoktur; biri hissedilmeden diğerine dönüşebilir.

    • güçlü duyguların ilk kurbanı akıldır.

    • din, iş yada hükümetle ilgili her sorunun tek bir türevi vardır; gücü kim kullanacak?

    • inanç yönlendirilebilir; yalnızca bilgi tehlikelidir.

    • bütün uygarlıklar, neredeyse her bilinçli bütünleşme niyetini engelleyebilecek, yok edebilecek yada ihanet edebilecek bilinçsiz bir güçle uğraşmak zorundadır.

    • yöneten, yönettiklerine karşı geri çevrilemez bir sorumluluk üstlenir.

    • olanca gücünü kullanmak seni daha büyük güçlere karşı tamamen savunmasız bırakır.

    • uzaktan görülen bir nesne yalnızca özünü gösterir.

    • bir çok hükümetin yıkılmasının sebebi, halkın resmi servetin gerçek boyutunu öğrenmesidir.

    • imparatorluklar yaratılma dönemlerinde amaçsızlık sorununu yaşamazlar, kurulduktan sonra amaçlar kaybolur ve onların yerini belirsiz ritüeller alır.

    • sığınağı gözler önüne sermek onu savunmasız duruma getirir.

    • anayasa harekete geçmiş sosyal güçtür ve onun vicdanı yoktur.

    • fazla analiz doğrunun düşmanıdır.

    • arındırılmış zihin, kararlarını bilinmeyenlerin varlığında ve sebep-sonuç ilişkisi olmadan verir. bu bağlılık mıdır?

    • savaşta tüm değerler yeni bağlantılar kazanır.

    • güç sınırlıdır ve tehlike dağların ardından gelebilir ama düzlükten geçmek zorundadır.

    • güç çok fazlasını elinde tutanı izole etme eğilimi gösterir.

    • dinde hükümette aynı amaca hizmet eder; tek bir çatı altında toplanmaya.

    • yaşamını, kendi benliğinin eksiksiz bir tasvirini yaratmakla geçiren bir yaratık, bu tasvirin antitezi olmaktansa ölmeyi tercih eder.

    • güç, onu kullananı kandırır.

    • büyümek melunlaşmaktır.

    • sonların bir zamanı vardır ve bu iyi bir başlangıçtır.

    • politikayı sevgiyle kuramazsın.

    • çok fazla özgürlük kaos doğurur.

    • şiddeti hızlandırdığın zaman onu tam olarak kontrol edebilirsin.

    • bir kişiyi tehdit edip sonuçlarından kaçamazsın.

    • yarışmak kaybetmeye hazırlanmaktır. bir şeyi başarma ihtiyacının tuzağına düşme.bu yolla her şeyi başarırsın.

    • akıllı insan kendini biçimlendirir… aptallar yalnızca ölmek için yaşar.

    • bir insanı yaşamının bir saatinden mahrum etmekle, onu yaşamından mahrum etmek arasında yalnızca bir ölçek farkı vardır. sonuçta ona karşı şiddet uygulamış, onun enerjisini tüketmiş olursunuz.

    ayrıca;
    (bkz: dune/#9624609)
    (bkz: children of dune/#9625680)
  • "...bu suları kısa süreliğine dalgalandırmış olan vücutlarımız, hayata ve kendilerine karşı besledikleri sevgiyle sarhoş olup dans ettikten ve birtakım tuhaf fikirler düşündükten sonra zamana teslim olurlar. buna ne diyebiliriz ki? ben belirdim. yokum... ama yine de belirdim."
  • muad'dib'in yarattığı cihat ortamı tüm evreni kasıp kavururken o hala özünde insan olmak, herşeyi bir kenara bırakıp sıradan bir hayat sürmek istemiştir. koca evreni demir yumrukla yönetmesine rağmen hala daha o genç paul'dür. şeyh hulud'a kavuşmak üzere çöle yürümesi insanın yüreğini dağlar.
  • bu kitabın neden çok sevilmediğini şahsen anlayamadım. ilk kitapta paul gibi empati kurabildiğimiz bir karakterin, tek güç haline gelince nasıl 61 milyarın katliamına sebep olan bir diktatör haline geldiğini anlatan bence çok güzel bir kitap. ayrıca bolca altı çizilecek diyaloglar ve sözlerle dolu. daha fazlası ise kitabın analizi için şöyle bir şeyler karaladım:

    https://thediaryofanapathetic.blogspot.com/…ah.html

    bence kitabı özetleyen dört cümle şöyle:

    "güç, çok daha fazlasını elinde tutanı izole etme eğilimi gösterir. önünde sonunda, gerçeklikle bağlantılarını kaybederler... ve devrilirler."

    " politikayı sevgi üstüne kuramazsın' , dedi. 'insanlar sevgiyle ilgilenmez, sevgi çok karmaşıktır. onlar despotizmi tercih eder. çok fazla özgürlük kaos doğurur. buna izin veremeyiz, öyle değil mi? ve despotizmi nasıl sevilebilir kılarsın?"

    "fazla analiz doğrunun düşmanıdır."

    "yaratabileceğim bütün olası geleceklere burnumu soktum, en sonunda onlar beni yaratana dek."
  • ilk kitabın* okuyanda bıraktığı hayranlığın üstüne ekleyerek ufuk yardıran kitaptır.

    --- spoiler ---

    "sen bizim efendilerimizi, tleilaxuları nasıl bu kadar az anlayabilmişsin. lonca ve bene gesserit bizim yapay dokular ürettiğimizi sanıyor. oysa biz araçlar üretiyor ve hizmetler sunuyoruz. her şey bir araç olabilir - fakirlik, savaş."

    "savaş faydalıdır, çünkü pek çok alanda etkilidir; metabolizmayı canlandırır, hükümetleri güçlendirir, genetik özellikleri yayar. evrendeki başka hiçbir şeyin ulaşamadığı bir canlılığa sahiptir. sadece savaşın değerini anlayan ve bu deneyimden geçen kişiler kendi hayatlarını kontrol edebilirler."

    --- spoiler ---
  • ilginç bir kitaptır, dune sevenler tarafından en zayıf kitabı olarak görülür nedense. ancak bana sorarsanız serinin belki de edebiyat tarihinde en ilginç hikayelerinden birisini anlatır bu kitap. yani masalın sonunda kötüyü yenip iyiler kazandıktan sonra ne olur buna kafa yormaktadır bu kitap.

    okunmalı ve okutulmalıdır gerçekten.
  • okuyucunun artık fremen örf ve adetlerini iyice benimsemesini sağlayan, tüm bakış açısını şekillendiren ve mantık sınırlarını kendi kendine belirleten kitap. liderlik, bir yönetici olmak ve insan olmak ve din ve aşk ve keder üzerine de akıl almaz öğretiler barındırır. son söz olarak yer alan "gûlanın ilâhisi" ise sayfalardır akan gözyaşlarınıza sunulmuş bir ayin niteliğindedir.
  • bu yazı fazlasıyla spoiler içerir. baştan uyarayım.

    dune serisinin ikinci kitabı, ilkine kıyasla çok daha farklı bir yerde duruyor. temposu düşük. iktidarı ele geçiren paul, artık yönetmenin yarattığı sorunlar ile uğraşıyor. karşısında eskisi gibi bir düşmanı yok; gerçekleştirmesi gereken bir savaş yok. bu arada cihat nedeniyle orduları milyarlarca insanı öldürmüşken içindeki suçluluk duygusu git gide artıyor. ona kurulan komplo da zaten kendi kendini yok etmesi üzerine kurulu. bu nedenle durmadan sorguluyor ve kendisiyle hesaplaşıyor.

    bunların da ötesinde dune mesihi'nin duygu ve mantığın çatışması üzerine kurgulandığını düşünüyorum. daha kitabın başında imparatorluktaki varis sorunu karşımıza çıkıyor. chani, paul'e yıllardır çocuk verememesinin üzüntüsüyle ona irulan'dan çocuk yap önerisiyle geliyor. mantıken baktığımızda öneri değerlendirilebilir ancak duygusal olarak hem paul'ün hem de chani'nin bunu kabul etmesi çok zor.

    sonrasında duncan idaho, bir tuzak, hile olduğu apaçık şekilde paul'e hediye olarak sunuluyor. "atreides evi bu bedene borçlu" diye düşünen paul, hediyeyi kabul ediyor. duygunun ve vefanın, "isteyerek" mantığının önüne geçmesine izin veriyor.

    kitabın sonunda ise tuzakların içerisindeki tuzakların sonuçlarını görüyoruz. idaho, benliğine kavuşurken, chani'nin de dirilebileceğini paul'e göstermiş oluyor. işte bu öylesine vurucu bir final ki...

    en sevdiğin gözünün önünde ölmüşken dirilebileceğini öğreniyorsun. duygu ve mantık yine çelişiyor. paul ise ayartılmaktan korktuğu için teklifi yapanı duncan'a öldürtüyor.

    insanın aklına getirdiği sorularla dune mesihi müthiş bir edebiyat eseri.

    serinin birinci ve üçüncü kitapları hakkındaki entry'lerim şöyle:

    1) (bkz: dune/#122058344)
    3) (bkz: children of dune/#127996546)
  • sonunda ağladığım nadir kitaplardandır. hele
    --- spoiler ---
    muaddib "herşey çok güzeldi, en güzeli de sendin" dediği anda
    --- spoiler ---
    bende gözyaşları sel olur. denedim iki defa okudum sonunu ikisinde de ağladım. mini dizi halinde filmi çıkmıştı, onun sonunda da ağladım. (bkz: ağlatan bilimkurgu)
    ilk kitabın destansılığından kahramanlarının insani yönlerini göstermek için uzaklaşmıştır. bu nedenle bir sonraki kitapta insan gibi olmayan leto ile ganima'yı pek sevememiştim.
hesabın var mı? giriş yap