birhan keskin

• "...
  
  sen güzel insansın
  herkes biliyor bunu
  yaramı alıp uzak şehirlere gidiyorsun
  -saçlarımı düz bir denize ısmarlıyorum
  
  utanma! ayıp değil ki bu
  bak ben utanıyor muyum?
  kanayana kadar dizlerim, misket oynarken
  hem, unutma herkes birilerinin yarasını taşır uzaklara."
• "aklıma suyun intiharı geliyordu hep / şelale deyince" demiş ve uzun uzun düşündürmüş bir şairdir.
• "ben zaten o ilk acıyla ölmediğimde çok gücenmiştim hayata."
• türk şiirinde bir makam.
• bir kadindan nasil sahane bir sair olacaginin ispatidir.
  
  "onu, sevebileceğinin en yücesiyle sevdin.
  titreme daha fazla kalbim.
  
  bağışla kendini artık onu da
  bırak gitsin.
  bırak gitsin.
  
  o senin ezel gününden kaderin
  sen onu nasılsa bin kere daha
  seveceksin"
• başta bu şiiriyle bana tekrar şiiri sevdiren kadın!
  
  kapı
  
  geç benden, ben dururum, ben beklerim, geç benden,
  ama nereye geçersin benden ben bilemem.
  
  dediler ki, olgun bir meyve var sabır perdesinin ardında,
  dünya sana sabrı öğretecek, olgun meyvenin tadını da.
  
  dediler ki, şu ağaçlar gibi bekledin, şu ağaçlar gibi hayal,
  şu ağaçlar gibi kederli.
  
  açıldım, kapandım, açıldım, kapandım, gördüm
  gelenler kadar gidenleri de,
  hani sabrın sonu, hani gamlı eşek, pervasız nar nerde,
  hani bahçe?
  
  biri gelse.. biri görse.. biri gelmişti.. açmıştı.. durmuştu..
  duruyor hala bende.
  
  kaç zamandır çınlıyor içimde bu boşluk, kim
  kıydı, bahçenin şen duluydu, karşımda duran dut?
  en çok onunla bakıştımdı, bir kere olsun dilegelsindi,
  çok istedimdi.
  
  bana kalsa susardım daha, ama dilimdeki paslı kilit çözülür belki,
  sapaya kaçmış cümlem uğuldar, içimin kurtları kıpırdar diye
  gıcırdandım takatsız.
  
  gördüm hepsini, gördüm hepsini, sabrın sonunu!
  biri gelse, biri görse, şimdi,
  rüzgar sallıyor beni...
• "bilme, tanıma beni
  merdivenleri üçer beşer çıkmanın
  sevinci yok içimde." ^*
  
  demiş şair.
• 'benim artık taş taşıyacak halim mi var?' demiş kadın. hem şair, hem inançlı 'gitmenin birşey değiştirmediğine'. şairler basıp gider oysa kolaycıdır şiirler.
  
  gitmek mi yitmektir kalmak mı artık bilmiyorum
  
  yerini yadırgayan eşyalar gibiydim ya ben hep
  
  ve inançlı, gitmenin bir şeyi değiştirmediğine.
  
  bilemem, belki bu yüzden
  
  ben sana yanlış bir yerden edilmiş
  
  bir büyük yemin gibiydim.
  
  beni hep aynı yerimden yaralayan o eve
  
  yine de döneyim döneyim istedim.
  
  ah benim sesimle
  
  söylesem de, inanmazlar
  
  benzemiyor çünkü bir dile.
  
  döndüğüm, döndüğüm ama döndüğüm
  
  döndüğüm bu sema sensin. döndüğüm.
  
  sen benim kara ömrüme vuran
  
  suyumu harelendiren sevincimdin.
  
  onu sevebileceğinin en yücesiyle sevdin.
  
  titreme daha fazla kalbim.
  
  bağışla kendini artık onu da
  
  bırak gitsin.
  
  o senin en ezel gününden kaderin
  
  sen onu nasılsa bin kere daha
  
  seveceksin.
  
  ...
  
  bir masal
  
  bir taş ağırlığında olabilir mi?
  
  olurmuş meğer.
  
  birlikte bir masala inanmak istedim
  
  ben seninle, sadece bu.
  
  sen beni tek
  
  tek
  
  bıraktın.
  
  benim artık taş taşıyacak,
  
  taş kaldıracak, taş atacak
  
  halim mi var!
  
  birhan keskin
• kitabın ortasından konuşan, kalemi mızrak gibi sert kadın... her ayrılıkta kendini hatırlatır...
  
  --- spoiler ---
  
  beni bu dünyaya ağzımda
  bu zehirle bıraktığında
  ben senin kötü olduğunu,
  senin kötü olduğunu
  anlamamak için,
  çok çalıştım.
  --- spoiler ---
• ayrılık adlı şiirinden...
  ...
  her ayrılıkta kendine saplanan bir hançer
  kendi sabrını deneyen taş,
  kendi uykusuzluğunda yatak oldun.
  kül koy şimdi yanına korunun
  seni kavuran onu da yakmasın.
  aşkla besle kendini,
  gül yetiştir,
  sardunya çoğalt.
  ki, sen aşktan ve ayrılıktan
  başka ne anlıyorsun.