hesabın var mı? giriş yap

  • "bar" ve "pub" terimleri genellikle birbirinin yerine kullanılır, ancak çağrışımlarında ve kökenlerinde bazı ince farklılıklar vardır.

    1. köken ve kültürel geçmiş

    bar: "bar" terimi amerikan ingilizcesinden gelir ve amerika birleşik devletleri'nde yaygın olarak kullanılır. barlar tipik olarak, genellikle kokteyller, alkollü içkiler ve biralara odaklanan, öncelikle alkollü içecekler sunan kuruluşlardır.

    pub: "pub", "public house" kelimesinin kısaltılmış halidir ve daha çok ingiliz ve irlanda ingilizcesinde kullanılır. barların uzun bir tarihi vardır ve kökleri birleşik krallık ve irlanda'nın kültür ve sosyal yaşamına dayanmaktadır. genellikle insanların sosyalleşebileceği, içki içebileceği ve bazen yemek yiyebileceği topluluk toplanma yerleri olarak görülürler.

    2. atmosfer

    bar: barlar genellikle daha enerjik ve canlı bir atmosfere sahip. yüksek sesli müzik, loş ışık ve sosyalleşme, eğlence ve gece hayatına odaklanma ile karakterize edilebilirler.

    pub: pub'lar genellikle daha rahat ve rahat bir atmosfere sahiptir. genellikle rahat iç mekanlara, geleneksel dekora ve bir sıcaklık ve aşinalık duygusuna sahiptirler. barlar genellikle insanların sohbet edebileceği ve daha rahat bir ortamda bir bira ya da yemeğin tadını çıkarabileceği yerler olarak görülür.

    3. yiyecek ve içecek

    bar: barlar, çok çeşitli alkollü ve alkolsüz içecekler ile çok çeşitli alkollü içkiler, kokteyller, şaraplar ve biralar sunabilir. bazı barlar ayrıca atıştırmalıklardan tam öğünlere kadar çeşitli yiyecekler sunar, ancak yiyecek teklifleri bar deneyimi kadar kapsamlı veya merkezi olmayabilir.

    pub: pub'lar tipik olarak biralar, stout'lar, elma şarabı ve bazen alkollü içkiler dahil olmak üzere çeşitli alkollü içecekler sunar. birçok barda ayrıca balık ve patates kızartması, çoban turtası veya rosto gibi geleneksel pub yemekleri servis edilir. yemek genellikle pub deneyiminin ayrılmaz bir parçasıdır ve pub'lar doyurucu ve rahatlatıcı yemekleriyle bilinir. hatta en önemli fark yemek kısmında yatıyor diyebiliriz.

    bu ayrımların bölgeye ve bireysel kuruluşlara bağlı olarak değişebileceğini not etmek önemlidir. "bar" ve "pub" terimleri bazen örtüşebilir ve her iki kavramdan da öğeler içeren birçok karma kuruluş vardır. nihayetinde, temel fark, kültürel bağlamda ve her terimle ilişkili belirli atmosferde, tekliflerde ve geleneklerde yatmaktadır.

  • ya arkadaş gerçekten başka şeyler bulun, çünkü ağır saçmalıyorsunuz.

    bu otobüsten bozma karavana bugünün şartlarına göre lüks demek komik ama hadi diyelim ki lüks. adalet yürüyüşü denilen olay etap etap gerçekleşiyor zaten. her etabın sonunda belli bir bölgede dinleniliyor ve ertesi sabah tekrar yola devam ediliyor. bu dinlenme sürecinde, bu adamın içinde bulunduğu karavanın lüksünden size ne? ölüm yürüyüşüne çıktığını falan mı ilan etti, ben mi duymadım?

    her şeyi geçin, şu anki siyaset ortamında, mütevazi bir hayat sürdüğü herkesçe bilinen kılıçdaroğlu'na bu tarz sözler söylemek zaten saçmalığın daniskası...

  • kendi sunduğu bir sabah programında "kader" isimli bir $arkıcıyı konuk ederken jest olsun hesabı kahpe kader adlı $arkıyı söylemi$ biridir.fazla da yoruma gerek yoktur.

    -evet $imdi konuğumuzu çağırıyorum sayın izleyenler
    -kaderrrrrrrrrrrrr kahpeeeeee kaderrrr !!

    geriye felç olmu$ konuk kalır..

  • “insanın dayanabileceği gürültü miktarı ile zihinsel yetileri arasında bir ters orantı vardır. kapıyı eliyle yavaşça kapatmak yerine gürültüyle çarpan bir insan yalnızca terbiyesiz değil, aynı zamanda bayağı ve dar görüşlüdür.”

    hayatımda duyduğum en isabetli ve en benimsediğim sözlerden birisinin sahibi olan, zekasına ve görüşüne hayranlık beslediğim insan.

  • socrates fc'nin 131'inci bölümünde ilhan özgen, luis figo belgeselinden bahsederken kendi değerlendirme kriterlerini şöyle sıralamıştı:

    -olayın kahramanları yeterince konuştu mu konuşmadı mı?
    -kahramanı rahatsız edecek tezatlıklar yaratılmış mı? (barcelona başkanının figo hakkında söylediği "kalleş, hain" sözlerini örnek veriyor)
    -kurgu nasıl?
    -sadece bir olaya değil o döneme ışık tutabilmiş mi?

    işte ben de fatih terim belgeseline de objektif olarak ilhan özgen'in bahsettiği kriterlerle yaklaştım ve sonuç aslında tam da benim beklediğim gibi oldu.

    -ilk kriterimi ele alarak yorumlayacak olursam fatih terim ve çevresi haricinde olayların kahramanlarının görüşlerine neredeyse hiç yer verilmediği görülüyor. galatasaray'dan ayrılış dönemlerinde keşke olayları bir de yönetimler tarafından dinleyebilseydik mesela. yahut milan döneminde inzaghi, shevchenko, pirlo gibi oyuncuların görüşlerine de yer verilseydi. hiç olmadı ünal aysal konuşsaydı da fatih terim'in ayrılığını neden tv'den öğrendiğini bilseydik. ancak bunların hiçbirini göremedik. zaten fatih terim'in çevresindeki insanların, belki de onlarca röportajda anlattıklarının ötesine gitmeyen görüşleri vardı sadece. bu yüzden, bu kriterde sınıfta kaldı belgesel.

    -ikinci kriterde ise zaten ben sanmıyorum ki bir kişi bile fatih terim'i rahatsız edecek olayların/durumların belgeselde yer alacağını zannetmiyordu. bakın ben demiyorum gidip kebapçı ile konuşsunlar ya da ne bileyim figo belgeselindeki gibi biri çıkıp hocayı sert sözlerle yerden yere vursun. sadece bir kişi de yok muydu acaba fatih terim efsanesine anti-tezler üretebilecek? en basiti, tüm kulüplerinde neden bütün yönetimlerle ters düştü sorusuna bile yer verilmiyor burada. haliyle baş kahramanı rahatsız edecek hiçbir şeyin yer almadığı yapımlar da "belgesel" olmuyorlar. çünkü belgesel dediğimiz şey biraz daha objektif bir gözle tüm tarafların söz haklarına yer vermeli zannediyorum.

    -belgeselin en zayıf yönlerinden biri de kurgusu. banu yelkovan - arda turan geçişi dışında kurguya dair elimizde çok az numara var. üstelik hiçbir beklentim olmamasına rağmen en azından belki fatih terim'in kişisel arşivinden bir şeyler görürüz diye heyecanlanıyordum ama o da yok. bu arada bodrum'daki evi gerçekten şahaneymiş. umarım ailesi ve torunlarıyla çok mutlu günler yaşarlar.

    -dönemi yansıtma kriterinde ise ne yazık ki yine sınıfta kalıyor demeliyim. 2000'lerde türkiye'nin dışa açılma politikalarını, galatasaray ve fenerbahçe'nin avrupa'da aynı dönemde çeyrek-yarı finaller yapmasını, fatih terim'in futbolculuğunda futbol sosyolojisini vs. hemen hiçbir açıdan dışarıya çevrilmiyor kameralar. hep içeride, hep fatih terim'in ekseninde. oysa fatih terim'in hayatı aslında birçok noktadan türkiye'nin geçirdiği dönüşümle de kesişiyor. buralar da es geçilmiş.

    sözün özü, terim yapımı bir belgesel olmamış. fatih terim'i yeni kuşaklara tanıtacak, ona saygı kuşağı cinsinden bir yapım olmuş. bu yönüyle sınıfı geçebilir belki ama tamamen fatih terim'in sportif kişiliğinden bağımsız olarak söylüyorum ki bir yapım olarak vasatın altında kalıyor. hele eldeki malzemeyi düşününce...

  • türklerin islamı benimsemesinde her daim şöyle bir bağ kurulmuştur, türklerin gök tanrı inancı ile islam'ın allah'ı benzerlik taşıyor diye.
    tek tanrı inancı yani.
    bu katliam ile görüyoruz ki mümkünatı yok, o dönem türklerinin tanrı'sı, bu gaddar tanrı, yani allah olsun.
    islam öncesi türk hakanları, her yıl düzenli olarak kurultaylara çıkar, "kendilerine dava açılmasını beklerlerdi." töreye ya da herhangi bir kişiye karşı yanlış yapmışlar mı diye.
    islam sonrasına bakıyoruz, o hakanlarımız gitmiş, yerlerine "sorgulanamaz hükümdarlar" gelmiş.
    yok mu bu işte bir yanlış?