hesabın var mı? giriş yap

  • bu festival bir bakıma müzik konusunda devrim niteliğinde olmuştur. yapıldığı dönemde dünya genelinde insanlar üzerinde artan baskıların bir patlaması olarak da değerlendirilebilir aslında.

    3 gün süren festivalde katılımın beklenenden çok daha fazla olması insanların baskıcı toplumlardan aslında ne kadar sıkıldığınında göstergesidir. bu sebeptendir ki festival sloganı peace & music şeklinde olmuştur. aslında bu festivale hippi festivali de diyebiliriz, hippiler festivalden sonra günümüzde bile hacı olmak için bu bölgeye gitmektedirler.

    festivale katılan gruplar kadar bir o kadar grup da çeşitli sebepler yüzünden festivale katılmamıştır. the doors, led zeppelin, bob dylan katılmayanlara birkaç örnek olabilir. tabi bunların yanında jimi'nin, janis ablamızın, jefferson airplane'nin performanslarını da yabana atmamak lazım.

    jimi hendrix sahneden indikten birkaç saat sonra katıldığı radio programında şöyle demiştir;

    “woodstock’ın barışçıllığını ve çok, çok, çok iyi müziğini sevdim. iyi müzik’ten kastım hakiki müzik, çok uzun zamandır hasretle bu müziği bekleyen insanlar vardı. insanlar çamurda yattılar, yağmurda ıslandılar, şuna maruz kaldılar, buna maruz kaldılar, ama neticede galip geldiler. bence başarılı bir festivaldi... insanlar sokak çetelerinden, militan gruplardan, başkan’ın palavralarından usandılar... başka türlü bir şey, başka bir yön, başka bir istikamet arıyorlar. ve doğru kulvarda koştuklarını, doğru şarkıyı söylediklerini biliyorlar... fakat, nereden çıktı bu insanlar’?”

  • "iphone'lar blackberry'lerden sonra telefonu duvara atıp kırmalarda bi azalma oldu di mi, havasını sevdiğim atarlı sevgililer:))"

  • 3 ay önce falandı, çocukları uyuttuk hanımla, film izlicez diye oturduk tvnin başına ama çocuklu aileler bilir, bu keyif öyle her zaman denk gelmez. neyse tam filmi seçtik başlicaz, mesaj geldi bana. kim dedi hanım, bu saatte? bilmem dedim bildirimdir falan... bak bakalım dedi, baktım;

    -babam öldü.

    aradım hemen, neredesiniz dedim, hastanedeyiz dedi. kim var yanında dedim, ablam falan dedi... geliyim mi dedim, yok gelme yarın cenazeye gel ama dedi. elbette dedim. ertesi gün cenaze namazına yetişemedim, geç kaldım. defnedilirken yetiştim mezarlıkta, baktım toprak atılırken o mezarın basında duruyor. ağlamıyor, sadece izliyor olup biteni... gittim yanına, kardeşim dedim, arkasını döndü. sarıldık. orada ağlamaya basladı. ağladık...

    ben bu adamı 20 senedir tanıyorum. son 10 senedir en fazla 7-8 defa görüşmüşüzdür ama her görüştüğümüzde 20 sene önce ki muhabbetimiz devam eder. güleriz eğleniriz anlatırız dertleşiriz... yani dostluk dediğiniz öyle birbirini aramayınca bozulan bir mevzu değil. dostluk yürekte. yürek aynı kalırsa dostluklar da bozulmuyor, istersen 300 yıl görme, dostun seni tanıyor biliyor seviyor... değişmesin yüreğiniz, gerisi 10 sene sonra aramıs falanı filanı önemli değil.