hesabın var mı? giriş yap

  • bilimsel merak, gözlemcilik, araştırma ruhu ve gerizekalılığın ilginç bir bileşimi sayılabilecek eylem. bitkilerin gündüzleri karbondioksit alıp, oksijen vermesi; geceleri oksijen alıp karbondioksit vermesi şeklinde son derece güdik bir şekilde körpe zihinlere sokulmuş olan bu tabiat atraksiyonu bana hep ilginç gelmiştir. fotosentez konusunu öğrendiğim o andan itibaren oturma odasındaki aşk merdivenini takibe aldım. bitkinin gündüzleri verdiği oksijeni görebilecekmişim, o ana tanık olabilecekmişim gibi gelirdi hep. kimi zaman "aha oksijeni verdi herhalde" diyerek içime boş boş hava çekerdim. o zaman ebru şallı'nın tv8'deki pilates dersleri yoktu ama fotosentez esnasında ebru şallı'nın şimdi çıkardığı gibi "vüüüüüühhhhh ev-veet kaburgalar harika vüüüüüühhh ev-veet sırtımız börek gibi" lafları eşliğinde, sanki böyle vüüüüüüh vüüüüh diye bir oksijen verme sesi duyar gibi olurdum. oksijen veriyor muydu bilmiyorum gerçi. oksijen verdi verecek diye aşk merdivenini izlerken uyurdum bazen. akşama doğruysa büyük bir korku içinde uyanırdım. zira akşamları karbondioksit verip beni öldürebilirdi aşk merdiveni.

    öğrendiğim her konuyu annemle babamla paylaşma alışkanlığımın bir sonucu olarak geceleri aşk merdiveni ile aynı ortamda bulunmamamız gerektiğini anlattım onlara. karbondioksit veren aşk merdiveni sağlığımıza zarar verebilirdi çünkü. babam, annem, küçük kardeşim ve babannem beni gülümseyerek dinlerlerdi. bana hiç inanmadılar... bir sabah uyandığımda oturma odasında cansız bedenlerini gördüm. ahahaha yok lan şaka... allah etmesin töbe estağfurullah... babannem oturma odasında aşk merdiveninin gölgesinde yatmasına rağmen maşallah 94 yaşına kadar yaşadı. arkadaşlarıyla konken oynarken çıkan kavgada vurulmasaydı belki de hala yaşardı...aslında yaşlı-masum-sevimli demeyeceksin, kızgınlıkları çok fena oluyor nenelerimizin dedelerimizin. ölenlere rahmet, yaşayanlara sıhhat dilerken bu entryimi de milli eğitim bakanlığına seslenerek bitirmek istiyorum: yıllar yılı yanlış anlatmışsınız fotosentezi, bitki gece karbondioksiti verdi verecek diye çocukluğumun en güzel günlerini acıyla, gerilimle geçirdim. olmadı milli eğitim bakanlığı, yanlış yaptın, seni şimdi kınamaya başlasam ömrüm yetmez.... yazık.

  • merkez üssü bir üniversite olan dumurluk olaylar kümesidir*. bir elemanı da şöyledir; internette gezinirken denk geldim, gerçek midir nedir bilemiyorum ama bildiğim şudur ki mevzuya uygundur.

    "çapa tıp fakültesinde okuyan arkadaşlarım anatomi öğretmenimiz sami zan'ın ününü bilirler. sami hoca sırf üreme organlarını kendi üslubuyla anlatan ve her dersinde 400 kişilik amfide dışarıdan gelenlerle birlikte yaklaşık 700-1000 kişiyle dolduran çok degerli bir hocamızdı... bu yazıyıyı yazarken de kendisini rahmetle anıyorum... anatomi derslerinin birinde erkek menisindeki yüksek glükoz, yani bizim bildiğimiz şekerin düzeyini anlatıyordu. o yıl liseden mezun genç bir ögrenci kız arkadaşımız el kaldırdı ve bombayı patlattı. "anladığım kadarıyla, menide çok şeker olduğunu söylüyorsunuz..", "evet aynen öyle" dedi sami hoca ve dediklerini destekleyen istatistik oranların tablosunu gösterdi. arkadaşımız gene elini kaldırıp söz istedi "o zaman tadı neden şekerli değil?.." amfide korkunç bir sessizlik oldu... ve sonra tüm amfi gök gürültüsü gibi bir kahkaha koyverdi... yüzü birden kıpkırmızı olan arkadaşımız, hızla defter ve kitaplarını topladı ve sırasından hızla fırladı. o kapıya koşarken, sami hoca çok ciddi bir yüz ve buz gibi sesle dersini sürdürdü... "şeker tadı alınamaz. çünkü şekeri duyumsayan tad alma hücreleri insanin dilinin ucundadır... gırtlak derinliğinde ise, acıyı ve ekşi tadı algılayan reseptörler bulunur... sana neşeli bir gün dilerim kızım..."

  • benim bir arkadaşım var, tanıdığım en kişilikli ve düzgün adamlardan biri. kadıköy'de tekel bayisiyken biri aklına girdi bar açtırdı bu adama. adam tuncelili, öyle bar ortamını gece hayatını bilmiyor, sevmiyor da... neyse, saflığı (salaklık anlamında değil, oldukça cindir kendisi) ve samimiyeti sayesinde açtığı yerin müdavimleri oluştu dört yılda...

    bir şeyler oldu, 3-4 ay uğrayamadım, neyse sonunda gittim yanına. dedim, nasılsın? dedi, sorma çok fenayım. dedim, hayırdır? dedi, çok fena bir şey olmuştur bana... dedim, delletme insanı, ne oldu yahu, anlatsana? başını öne eğdi, "aşık oldum" dedi utanarak...

    memlekete gittiğinde bir kadına vurulmuş. barı kapatıp kapatıp memlekete kaçıyormuş.

    "geçen eve gidiyordum. minibüsten inemedim, bir baktım sabiha gökçendeyim. ilk uçağa atladım elazığ'a gittim, oradan dersim'e geçtim. sevdiğim kadını iki saat görüp geldim..."

    adam her hafta tunceli'ye gidiyor. hiçbir şey beklemiyor, sadece bir ihtimal sevdiği kadın da onu sever diye umuyor.

    biz de dinlerken yutkunuyoruz arkadaşımla... "maltepe-beylikdüzü arası mesafe çok şekerim" diye lokasyon sorunu yüzünden başlamadan biten ilişkiler geçiyor gözümüzün önünden...

    adam gözümüzde adeta "parka gidecekmiş iki gözümün çiçeği" diyen bir yarı tanrı, adeta bir vecihi, o paraya öküz alırız diyen anasını sallamayan bir feyzo, sevda'ya sevdalı bir muhsin bey...

    her kazıktan sonra, "aşk ne ki, hofff!" desek de var böyle bir şey, böyle yaşayanlar...

  • kreşler kapatılacaksa eğer devlet anne ya da babaya ücretli izin vermek zorundadır.
    burada herkes atıp tutuyor " yok doğurduysan bakacaksın", yok bilmem ne.

    bok gibi, iki yüzlü bir topluluksunuz.

    anne çalışmasa çocuk baksa onu eleştirirsiniz,
    anne-baba birlikte çalışsa çocuğa bakacak bir yer arasa onu da eleştirirsiniz.

    size göre kimse çocuk yapmasın. sonra insanlık bir noktadan sonra yok olsun.

    gerçekten katıksız malsınız. size göre şartları iyileştirmenin tek yolu "vazgeçmek ya da yapmamak" ama hayvan gibi vergi ödediğiniz devletinizin sizin için şartları kolaylaştırması bir seçenek değil.

    sorsan hepsi sistem karşıtı, devlet politikalarını eleştiren, avrupa, amerika medeniyetine sahip olmak isteyen insanlar.

    avrupa, amerika, japonya gibi gelişmiş ülkelerde, böyle bir kriz anında tek seçeneğin "bakamayacaksanız o çocuğu yapmayacaksınız" fikri olsa, 10 sene içinde nijeryadan beter olurlar.

    bir araba alırken üç araba parası ödüyorsan,
    dünyanın en pahalı benzinini kullanıyorsan,
    aldığın en uyduruk bir şey için kdv, ötv, öiv, gibi saçma sapan vergiler ödüyorsan
    ve bunu da en uzun ve acımasız mesai saatleriyle, en boktan maaşı alarak karşılıyorsan, devlet afet, salgın gibi durumlarda sana "bakacak" arkadaş.

    b a k a c a k. bakmıyorsa devletten bunu isteyeceksin. kreşleri kapatıyorsan anneye ya da babaya maaşını verip izine yollayacaksın.

  • hakkında öğrendiklerimle ufkumu az da olsa katlayan atıştırmalık.

    popcorn facts;

    - mikrodalga fırın ve tavadan önce mısırı patlatmak için kızgın kum kullanılırdı.

    - 1920'li yıllarda patlamış mısır, yiyenlerin yaptığı gürültü sebebiyle amerika'daki sinema salonlarında yasaklandı.

    - amerikalılar yılda ortalama 50 litreden fazla patlamış mısır tüketiyor. yani empire state binasını yılda 18 kez patlamış mısırla dolduracak kadar.

    - barlarda ikram edilen patlamış mısır, içerdiği tuzluluk oranıyla müşterileri daha çok bira içip susuzluğu gidermeye teşvik ediyor.

    - bir patlamış mısır çekirdeğinin içi, patlamadan hemen önce bir jel haline gelir. patlamış mısırın şekli bu jelin hızla soğumasına bağlıdır.

    - patlamış mısır çekirdekleri patlayarak 3 metre mesafeye kadar yükselebilir.

    - 2013'te indiana eyalet fuarı'nda yapılan ve yaklaşık 2900 kilogram ağırlığında olan devasa patlamış mısır topu, dünyanın en büyük patlamış mısır topu ünvanıyla guinness rekorlar kitabı'na girdi.

  • bu sefer hayata geçer diye düşündüğüm projenin gündeme alınması.
    bu sefer sikimde de değil açıkçası. isterlerse istanbul'a komple beton döksünler, bu halk bunu hakediyor.

  • buhar motorunu icat etmeyen, icat edilmiş bir motoru geliştiren mühendis. fakat gerçekten mucit. adam emekli olduğunda bile boş durmamış ve onlarca patent almış. isminin de elektriksel güç birimine verildiğini söylemek lazım. bu da büyük bir onur.

  • bir insanın sahte deliller ve tanıklar ile tamamen yasal yollar kullanılarak ayrıca bu yolları kullanan kişilerin üst düzey memurların olduğu, hakiminden savcısına, polisinden amirine kadar herkesin yapay bir suçlu yaratma çabasını günümüz açısından değerlendirip izlemeniz gereken muhteşem bir hukuk rezaleti belgeselidir.

    belgeselin ilk bölümünde şu vurucu cümle bir hukukçu olarak beni benden aldı. şöyle ki; '' mahkemeler bir insanın masum olup olmayacağını araştırmak yerine suçlu olup olmayacağını araştırması, işte bu çok saçma ''.

    gerçekten de öyledir. masumiyet karinesine göre herkes suçu ispat edilene kadar masumdur. ancak özellikle ülkemiz dahil olmak üzere bir çok ülkede mahkemelerinde sanıkların doğrudan suçlu muamelesi görmesi alışılagelmiş bir gelenek, teamül halini almıştır.

    şu anda dahi ülkemizdeki canlı örnekleri gündemi meşgul etmekte. fetö terör örgütü operasyonlarında alınanların tamamı suçlu muamelesi görmekte hatta onu da geçtim sosyal medya platformundan yazdıkları eleştiri yazıları dahi '' ülkeyi bölmek veya ülkeyi bölmeye çalışanları övmek '' gibi saçma bahanelerle suçlu sıfatı verilmektedir.

    ortada masum olduğuna dair suçlu olduğuna kıyasla daha fazla maddi delil olmasına karşın kişiler yalnız bir beyanıyla suçlu ilan ediliyor. hatta şunu söyleyebilirim ki; nefret ettiği komşusunun fetöcu olduğu yönünde karakola şikayette bulunan kişi sırf nefret ettiği için yalan beyanlarda bulunup kişiyi delilsiz tutuklanmasına sebebiyet veriyor.

    işte gerçek '' nefret suçları ''nın bunlar olduğu kanısındayım.

    belgesele gelecek olursak tamamen gerçek dışı ancak yasal zemine oturtulmuş deliller ile insanların hayatlarının nasıl değişebileceğini, hakim-savcı-polis gibi soruşturma ve kovuşturmada görevli olan kişilerin istedikleri kişilerin hayatını nasıl da bitirebildiklerini görüyoruz. yani '' görevi kötüye kullanma ''nın masum insanları bir katile bir tecavüzcüye bir hırsıza bir teröriste nasıl dönüştürebileceğini izliyoruz.

    bu dizi mevcut hukuk sistemlerinin altyapı eksikliklerini gün yüzüne çıkartıyor. hukuk sistemlerini daha detaylı sorgulamanız için sizi yönlendiriyor. her şeyi geçtim hukuka ve yargıya olan güvenin asla tam olmaması gerektiği konusunda saflığınızı sizden alıyor.

    harika bir belgesel ve bu belgesel hakkında bu kadar az entry girilmesi ve izleyen kesimin azınlığı beni şaşırttı.

    lütfen izleyin...