hesabın var mı? giriş yap

  • çanakkale kara muharebeleri sırasında çekilmiş ve günümüze kadar gelen çoğu fotoğrafın avustralyalı asker olan ve anzak ordusunda görev alan "tabip albay" tarafından çekildiğini öğrenmek...

    diyeceksiniz ki bu bilginin nesi şaşırtıcı? şöyle: askerimizin adı charles snodgrass ryan. kendisi, 1853 avustralya doğumlu ve 93 harbi olarak bilinen 1877-78 osmanlı - rus harbi sırasında, osmanlı'nın batılılaşma politikaları çerçevesinde getirttiği çok sayıda yabancı uzmanlardan biri olarak "askeri hekim" sıfatıyla gelmiş ve plevne müdafaasında, gazi osman paşa'nın birliğinde vazife almıştır. hatta bu vazifesinden dolayı osmanlı nişanı ile taltif edilmiş, bu nişanı çanakkale muharebeleri'nde bu defa anzak tarafında bulunduğu sırada üniforması üzerine takmıştır.

    19 mayıs 1915'te yapılan ve türk tarafının 10 bine yakın ağır zayiat verdiği taarruz sonrası siperlerde ve siper önlerinde çürümeye başlayan askerlerin cansız bedenlerini, 24 mayıs ateşkesi sırasında fotoğraflayan da işte bu isim, yani charles snodgrass olmuştur. kendisi anzak saflarında bu sefer hem cerrah, hem de fotoğrafçı olarak görev almıştır.

    93 harbi sırasında yaşadıklarını anlattığı eseri, türkiye iş bankası kültür yayınları tarafından "plevne'de bir avustralyalı" adıyla basılmış.

    tarih gerçekten ilginçliklerle dolu. osmanlı ordusunda görev alan biri, sonraki dönemde bu sefer osmanlı ordusuna karşı görev alıyor ve onun çektiği fotoğraflar sayesinde bugün çanakkale muharebeleri'ne dair gözlem yapabiliyoruz.

    debe eklemesi: tarihi bölge içinden bir şeyler anlattığım kanalıma destek olmak isteyen varsa gelebilir, https://youtube.com/c/enderözgün

    şimdiden teşekkürler ve mutlu pazarlar.

  • yıl 2001: stajyer maaşıyla her hafta sonu geziyorum, yiyorum içiyorum
    yıl 2005: yeni mezun maaşıyla her akşam işten sonra arkadaşlarımla çıkıp bir iki bir şey içiyorum, yemek yiyorum, geç kalırsam ciddi mesafeleri taksiyle dönüyorum. yine de ailemle yaşadığım için kenara para koyabiliyorum.
    yıl 2010: proje şefi maaşıyla kenara para koyuyorum, yılın 9 ayı yoğun çalışıyor, 12 ayı her yere gidip her şeyi kaygısızca (görgüsüzce değil) yapabiliyorum. bayağı bir ülke de görüyorum bu arada hey gidi...
    yıl 2020: 2010-2019 arası kenara koyduğum parayı yiyorum, aylık mutfak masrafım 2005 yılındaki maaşımdan fazla.

    sürünerek emeğini ve hayatını ziyan ettirmeye fit olan arkadaşlar için ise sadece üzülüyorum. en azından ben gençliğimde güzel, keyifli yaşadım. kültürden, eğlenceden, bilgiden geri kalmadım. emeğimin hep bir karşılığı oldu. sizin neslin hayatının bile bedeli yok neredeyse.

    edit: bir 2022 güncellenmesi istendi entryde. deniyorum, ama ne kadar anlamlı olacak bilemiyorum çünkü entrynin varsaydigi tüm standartlar (yaşam, geçim, ekonomi) yerle yeksan olmuş durumda. 2020 yılına kadar kendi işimizi yaparak mütevazı biçimde yaşamımızı sürdürürken, aynı çalışma sistemi ile geçinmek 2022 yılında sürdürülebilir olmaktan çıktı. haftada 60+ saat çalışarak sıfıra sıfır ayı gecirebiliyoruz. ilave masraflar çıkması halinde (örneğin son iki ay ortaya çıkan sağlık masrafları) basbayağı içeri giriyoruz ve bu içeri girenler nasıl çıkacak bilemiyoruz. bayağı kayaya çarpmış durumdayız. kurduğumuz düzen alt üst olmuş durumda. emeği geçenlerin allah belasını versin gerçekten.

  • ne laga luga yapıyorsun hocam? samimiysen çık bildiğini anlat sonra da davutoğlu'na söylediklerim yalan mı? diye sor. bu siyasiler hep böyle.

  • almanya'dan yıllık izne gelen akrabalarımızın benim yaşlarımdaki çocuğuyla birlikte (11-12 yaşlarındaydık) batıkent'ten demetevler'e -lunaparka- gitmek için bindiğimiz dolmuşta yaşamıştım benzer bir olayı. (aslında buna olay bile denemezdi, o zamanlar henüz olric yoktu, hava raporlari da günlük bültenlerden sonra okunmuyordu. henüz durum, bugünkü gibi açik ve seçik, bir bakima da belirsiz değildi..)

    hatırladıkça gülerim. almanya'dan gelen arkadaşımla ben en önde oturuyorduk. arkadan biri omzuna dokunup, "şu parayı uzatır mısın?", diye sordu. çocuk büyük bir ciddiyetle parayı uzatan adama dönüp, "ben burada çalışmıyorum." dedi. kimse böyle bir cevabı beklemiyordu tabii. çocuk taviz vermez bir tutumla bir zırh gibi duruyor, görevi olmayan bu işi yapmayı şiddetle reddediyorurdu. parayı uzatan adam bir şeyler eveleyip gevelemeye başladı ama ben iki büklüm olmuş kahkaha atmakla meşgul olduğum için gerisini pek hatırlamıyorum.

  • o kılın omuz bölgesine ait olduğunu bilebilen kimse bence kendisine hiç sevgili falan aramasın. bu beyin gücü ile milyarder falan olsun, dünyayı dolaşsın.