ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap
bir tatlı huzur almaya geldik kalmamış lan
-
kalamışlılar derneği mottosu. eski kalamış yok tabi artık.
cep telefonunuz kişiliğinizi gösterir
-
kişiliğin satın alınabilen bir şey olduğunu öğrenmemize vesile olmuş tespit.
ağza kürekle vurma hissi uyandıran kelimeler
-
hmm, başarılı...
ulan köy kahvaltısı yapıyoruz, adam domatesten bir ısırık aldı ve bunu söyledi.
yaran facebook durum güncellemeleri
-
"sana gitme demeyecegim, hobi olarak yine git lavinia." özdemir asafasdf
bedava netflix
-
hırsızsınız lan hırsızsınız ve bunun ülkenin durumu senin kazandığın parayla ilişiği yok düpedüz emek hırsızısınız. ulaşılabilir makul bir hizmeti sömürüyorsunuz. korsana talep bütçe değil erişim problemidir diyorduk ama siz direkt hırsızsınız.
sahibinden.com ölücüleri
-
bu sitede ciddi ciddi algı operasyonu yapan tipler var...
misal 300 liralık ürününüze anlaşmış gibi sırasıyla 130, 140 tl gibi yarı fiyatı civarında komik teklifler sunuyorlar...
birden fazla bu rakamlarda teklif aldığınızda, " acaba ben mi fiyatı 300 diyerek fazla istedim " , " malın satılacak değeri esasında bu muydu ? " gibi bir iç ses devreye giriyor...
kanmayınız... duruşunuzu bozmadan yapabileceğiniz ufak bir güzellik yaparak ürünü satınız...
olası bir zor durum ve suistimal halleri yaşamamak adına ilan açmadan önce iyi bir fiyat araştırması yapınız...
ilişkinin bittiğinin anlaşıldığı an
-
kırılır mı diye düşünmeden, aklından geçen saygısızlığı yaptığın ilk gündür.
o günden sonra poseidon'un tüm suları temizleyemez ilişkiye sürdüğün bu lekeyi.
mansur yavaş'ın çalışanlara sakal yasağı getirmesi
-
doğru kararın ötesinde pratiktir. işid sakalıyla gezecek diye duman zehirlenmesinden ölen itfaiye personeli rezilliktir. oksijen maskesi takması gereken bir meslek alanında çalışan adam sakal, geniş bıyık vb. bırakmamalıdır.
pankreas kanseri
-
bir yorgunluk vardi uzerimde. arka arkaya bir kac gun surunce, "doktora gideyim" dedim kendime, "bu yogun tempoda bu sekilde dayanmak zor". bir hafta kadar oyalandim, ve sonra, bir gun girdim o lanet pahali hastaneye..
bir kac test yaptirdi doktor, sonra bir kac tane daha. ben "kimbilir ne bulacaklar?" diye dusunuyordum. ama daha cok, bir sonraki hafta yapacagim yurtdisi seyahatteydi aklim. zaten yorgundum, 5 gun toplanti, sonra geri donus, ve bir sonraki seyahat.
geldi doktor, elinde bir dosyayla, ben kapinin onunde, "buyrun" dedi, "konusalim".
sonrasi biraz bulanik. "soyleyebilirsiniz" diye cevap verdigimi hatirliyorum, "aileniz gelene kadar bekleyelim" dediginde. bir de "pankreas kanseri" dedigini. cok dinlemedim anlattiklarini, biraz da kacarcasina disari attim kendimi.
tanidigim bir hastalik degildi, ama okumustum daha once neler yapabildigini, ne kadar hizli etkiledigini. ailem sehir disindaydi, kardesim yurtdisinda.. kimseyi arayamazdim, aramak istedigime de emin degildim zaten. 4 gun evden hic cikmadim, televizyon acmadan, kitap okumadan, muzik dinlemeden, sadece camdan disari bakarak gecen 4 gun. isyerinden ariyorlardi, acmiyordum. (kovmus zaten patron beni, 3 gunun sonunda). ne yapacagimi bilmezce yurudugum 3-4 gun geldi sonra. butun gun, yavas bir tempoyla yuruyup, eve sizacak kadar yorgun dondugum gunler.. baska turlu uyuyamiyordum cunku.
sonra ne mi oldu? bir gun yururken, bir hastane gordum yolda, "ne yapabilirim?" diye sormak icin girdim, doktor soruyu yonelttigim anda "kocaman kanli canli adamsin sen, nasil olur, olmaz boyle sey" dedi, yeni testler, ve sonunda ortaya cikan bir enzim problemi. 3 ay hap kullandim, gecti. yilda bir kontrol dediler, onu bile yapmadim.
tanim mi lazim? vereyim: doktor dovduren hastalik
elalem ne der hapishanesi
-
kendi duygularınızın 'elalem'in düşüncelerinden değerli olduğunun farkına vardığınızda kapıların ardına kadar açıldığı bir hapishanedir.
insanlar bu hapishanede yaşamaya o kadar çabuk alışır ki farkına varmadan kendi hücresinin gardiyanı haline gelirler. bununla da kalmaz yandaki boş hücreleri de doldurmak için çevrelerindeki insanları kurban ederler. sırf yalnızlık çekmemek için sevdiklerini de buraya hapsederler.
bebeklerin melekleri görmesi
-
sürekli altlarına sıçmalarını açıklayan hadise.
ben ikna oldum.
bir lisede yaşanabilecek en dumur olaylar
-
geometri hocasının delirip çocuğun kafasına tahtada kullandığı koca pergelle vurması sonra hırsını alamayıp çocuğun kafasını sıraya vurması tüm bunları dehşetle izlemeniz lakin o çocuğun tüm bunlar olup bittikten sonra hala sırıtabilmesi, hocanın da dönüp hiçbir şey olmamış gibi "evet nerede kalmıştık?" diye sorması. sonra o geometri hocası ile çocuğun ablasının evlenmesi.