hesabın var mı? giriş yap

  • uzmanlar kiskançlik duygusunu yenmenin püf noktalarini soyle aciklamis:

    basarili anlarinizi düsünün
    uzmanlar “kiskançliga kapildiginizda, huzur içinde oldugunuz bir dönemi, severek yaptiginiz bir isi animsayin” diye öneriyorlar. çogumuz için kiskançlik, nabzimizda, solugumuzda hissettigimiz bir duygudur. o ani yasayanlar bilir, insan sanki kilometrelerce kosmus gibidir. kimisi de “derinlere” dalar. bir baskasi karsisindakini didikler. sinir küpüne dönerler, hatta siddete basvuranlar vardir... tepkiniz nasil olursa olsun, kendinizi kontrol edebilmek için yapmaniz gereken, duygularinizi tanimaktir. diyelim ki, asiri kiskançlik duymaya basladiniz... bir an durup bu duygunun nereden geldigini, daha önce ayni seyleri ne zaman hissettiginizi bulmaya çalisin. hafizanizi söyle bir yoklayin. çocukken, annenizin çok istediginiz halde bir basarinizda sizi övmedigini ya da kardeslerinizi daha çok takdir ettigini hatirlayacaksiniz.

    kendinize güvenin
    simdi de, yetiskin bir insan olarak edinmis oldugunuz duygusal olgunluktan yararlanarak duygularinizi makul hale getirmeyi deneyin. örnegin, kendinize sunu telkin edin: “annem, güzel göründügümü söylememis de olsa, bunu muhakkak düsünmüstü.” zaten asil önemli olan, sizin simdi güzel oldugunuza inanmanizdir. özellikle kiskançlik-depresyon kisir döngüsüne düsmekte oldugunuzu farkettiginizde atmaniz gereken bir sonraki adim, elde ettiginiz basarilari hatirlamaktir. özgüveniniz giderek azaliyorsa, huzur içinde oldugunuz bir dönemi, mutlu geçen bir tatili, severek yaptiginiz bir isi animsamanin tam zamanidir. hafizanizi tazelemek için fotograf, defter, kitap gibi anilardan yararlanabilirsiniz.
    basarilarinizi kaydedin
    hafizayi desteklemek için, basarilarinizin belgeleriyle dolu bir defter tutabilirsiniz. güzel anilarla dolu bir kutuyu karistirmak, sikinti ve umutsuzluklarinizi dagitmaniza yardim edecektir. sevdiginiz siirler, yakin arkadaslarinizin fotograflari ya da tatillerde topladiginiz deniz kabuklariyla doldurabilirsiniz bu kutuyu. kendi benliginize yönelmekten, onu simartmaktan korkmayin. kivanç duydugunuz bir olayi animsamanin tadini çikarin. herkesin böyle bir anisi vardir. birçok kisi çocuklariyla övünür, onlar sayesinde hayati daha hos bulur. bütün bunlar, kendinize biçtiginiz degeri yükseltmenin, kötü bir döneminizde bile kendinizi iyi hissedebilmenin anahtarlaridir. kiskançlik duymaya basladiginizda bunlari hatirlamayi ögrenirseniz, davranis biçimlerinizi de degistirmeniz mümkün olur. esinizle yolda yürürken, onun baska birine ilgi gösterdigini görürseniz, hemen “dügmeye basip” kendinizi çekici buldugunuz bir ani hatirlayin ve kafanizdaki bu resmin bozulmasina izin vermeyin.

    açikça konusmaktan kaçmayin
    eger esinizin gözü sürekli karsi cinsin üzerindeyse, ona rahatsiz oldugunuzu söylemek gerçekten gereklidir. bazi kadinlar öfklerini hiç dile getirmezler. kocalari da onlari sikanin ne oldugunu bilemezler. bu yapidaki kadinlar aynanin karsisina geçip iç çekerler. oysa bu mutsuzlugu disina da yansiyacaktir. unutmayin; kendinizi nasil görüyorsunuz, dünya da sizi öyle görmektedir.

    onlar öyle diyor...başarabilenin heykelini dikmek lazım..

  • kesinlikle sürü bağışıklığı. temmuz-eylülde kurban bayramından sonra covid geçirmeyen kalmadı bizzat filyasyonda çalışmış biri olarak söylüyorum. günde 15-20 eve gidiyorduk ilaç vermeye. şimdi de kime sorsan ben geçirdim temmuzda-eylülde diyor. bakalım 6 ayda bağışıklıklar düşmeye başlarsa nisan mayıs gibi tekrar ebemizinkini görürüz.

    ama sürü bağışıklığıyla vakaların azalmış olması iyi bir şey en azından birkaç aydır gerçekten rahatladı ortalık. tabi istanbul gibi yerlerde bu yemez o kadar hastayı kaldıracak yoğun bakım yatağı ve imkan yok. yoğun nüfuslu şehirlerde tek yol aşılama.

  • iki adet psikopat gördüğüm olaydır.biri olayın başkahramanı azman kedimiz diğeri de köpeğin sahibidir.adamın acilen köpeği bırakıp kediyi sahiplenmesi gerekmektedir zira töreler bunu uygun görmüştür.

  • asla öldüğüne inanmadığım kişi. ölü süsü verilerek başka bir ülkede başka bir kimlikle yasadığına inanıyor kalbim.

  • 'nasılsa bir gün ayrılacaktık, neden üzüldün ki?'

    sana üzüldüm çemçük hatırladıkca küfredicem de...

  • elenmemiz aslında çok da kötü olmadı. bakanlıktan uçaklar dolusu bürokrat katar gezisi yapacaktı, futbolculara sonuncu olmalarında bile 50 milyon dolar prim dağıtılacaktı...

    her hanenin 150 tl vergisi israftan döndü.

  • karadeniz bölgesinde bir iş yemeği. masada genel müdürler, proje koordinatörleri, yöneticiler vs 20 kişilik bir ekip. sofrada da malesef çükündür var.
    malesef diyorum çünkü bir gün öncesinde çok daha mütevazi başka bir sofrada yine vardı ve adının ne olduğunu o zaman öğrendim. belli ki iyi öğrenememişim.
    karşı şirketin proje yöneticisi kadınla yan yanayız. ağzına bir parça çükündür attı. bana dönerek;

    - hmm bu ne ki acaba?
    + sikindir.

    bazen gürültülü bir ortamda yüksek sesle konuşurken herkes bir anda susar ya, işte öyle yankılandı bu söz. ama ben gerizekalı kendimden o kadar eminim ki sözlerime devam ettim;

    + evet bana da garip geldi, ama sikindir deniyor işte, insan yedikçe alışıyor, ehehe!

    kadın hiçbir şey diyemedi, ortalık iyice gerildi. tam o anda diğer tarafımdam yediğim dirsek darbelerini fark ettim. baktığımda dün çükündürü kendisinden öğrendiğim arkadaş gülmekten kıpkırmızı olmuştu, kulağıma eğilerek;

    - oğlum sikindir değil lan naptın, çükündür o!

    işte o anda sikindir/çükündür her ne boksa onunla aynı renk olduğumu hissettim.