hesabın var mı? giriş yap

  • bazılarından ciddi ciddi tırsıyodum. özellikle her gün usul usul yanıma sokulup pantolon cebinden çıkardığı kuru üzümü ikram eden psikopattan. herifle tek ilişkimiz buydu.

    -üzüm yer misin?
    -yok abi sağol.

  • - neden döndün ha, neden?
    - juventus küme düşürülünce herkes bir yerlere gitti. cannavaro real'e, zambrotta barca'ya. ben de sana döneyim dedim.

  • zonguldak şantiyesinde tanıdığım bi kalfa vardı, ismi mustafa. güleryüzlü, basit bir adamdı. her sabah herkesten yarım saat önce şantiyeye gelip çayı demler, sahada bi tur atar, üzerine revizyon gelen hükümsüz projeleri veya gazete kağıtlarını masaya serip kahvaltı sofrasını hazırlar, sonra beni beklerdi. ben bazı sabah sekizde, bazı sabah sekiz buçukta gelirdim işe. ben gelmeden kahvaltıya başlamazdı. oturup kahvaltılığı yerken üç beş laflar, o günkü işleri programlardık. hiç itiraz ettiğini, hiçbir işi yokuşa sürdüğünü, yalan konuştuğunu duymadım. ne işçileri bana karşı korurdu ne de beni işçilere karşı. çok düz, çok basit bir adamdı.

    bir akşam paydostan sonra ofise geldi, hakediş hazırlıyordum. "şef, hadi gel bi bardak çay içelim" dedi. normalde böyle şeyler olmadığından refleksle "hayırdır ya kötü bi şey mi oldu canın mı sıkkın senin?" diye sordum. "yoo, öyle sıkıldım biraz" dedi.

    zonguldak' ta bilen bilir, çok güzel çay bahçeleri vardır. alabildiğine deniz manzaralı, ferah, yüksek yerler. insanın gerçekten hem içi açılır hem de o devasa karadeniz görüntüsü karşısında biraz garip hissedersin. bu çay bahçelerinden birine oturduk, o çay söyledi ben kahve. "yauv sen de hep kayfe içiyosun, çarpıntı yapmayor mu?" dedi, kafasını diğer tarafa dönerek güldü. huyu böyleydi, şaka yollu takıldığında gülerken başka tarafa dönerdi. "çay sevmiyorum ya, alışınca zaten çarpıntı falan da yapmıyor" dedim ben de güldüm.

    biraz böyle uzağa baktı, insanın canı öyle bi manzara karşısında ya hiç konuşmak istemez ya da konuşmaya başladığında artık hiç lafını kontrol etmeyeceğini bilirsin. biraz öyle sanırım konuşacaklarını kafasında toparladıktan sonra başladı anlatmaya.

    on beş yaşındaymış, sevdiği kızı ne kadar istediyse de vermemişler. araya aracılar göndermiş, babasının karşısına bizzat kendisi gitmiş dikilmiş, abileriyle konuşmuş. olmamış. ne yaptıysa para etmemiş. askere gitmeden önce kızı başkasına vermişler, mustafa' dan daha zengin birine. mustafa askere gitmiş, tezkereyi aldığı gibi nizamiye kapısından çıkar çıkmaz inşaat işlerinde çalışan bi köylüsünü aramış. mersin' de bir şantiyedeymiş o sıralar köylüsü, mersin otobüsüne bilet almış mustafa. dönmemiş bir daha köye. ne bir ev ne bir yurt, şantiyelerden başka mekanı yok.

    "kaç yaşındasın?" diye sordum, "kırk iki yaşındayım şefim" dedi. düşünmesi bile ürkütüyor beni, yirmi yedi yıl. koskoca yirmi yedi yıl. dipsiz bir boşlukta geçmiş, karanlıkta yaşanmış bir insan ömrü. "o kızı bir allahın günü olsun unutamadım yau şef, nerden bulduysa adresimi bulmuş bir tane fotoğrafını göndermiş her akşam bakar dururum" dedi. "ne zaman bu kadar yıl geçti ben hiç anlamadım, işten başka şu hayatımda hiçbi şey bilmedim, öyle yaşadık gitti işte boşu boşuna biz de"

    akşam saat altıydı çay bahçesine oturduğumuzda, saat dokuz buçuğa kadar anlattı mustafa. "eh, hadi yeter bu kadar kafanı şişirdim senin de" dedi, güldü, kafasını diğer tarafa çevirdi.

    ertesi sabah uyanmış, herkesten yarım saat önce şantiyeye gelip çayı demlemiş, sahada bi tur atmış, üzerine revizyon gelen hükümsüz projeleri masaya serip kahvaltı sofrasını hazırlamış, sonra beni beklemiş. yüzüne baktım, o dün akşam bana hikayesini anlatan adamdan en ufak bir eser yok. mustafa değil, mustafa usta duruyor karşımda.

    size hikayeyi onun kelimeleriyle anlatmadım, bunu özellikle yapmadım. mustafa' ya haksızlık olur gibi geldi.

    unutmamak deyince hep mustafa' nın o fotoğraftan gülümseyerek bahsedişi geliyor aklıma.

  • anlamlandıramadığım bir çok konu var bu olayda. bu kadar büyük bir mide bulantısına sebep verecek olayda, bu adamın eşi ve abisi nasıl bu kadar sakin olabiliyor? aile toplantı yapıyor, toplantıda fotoğraflar ortaya çıkıyor, herkes sakince sinirini içine atıp hayatına devam ediyor. medya büyütmese olayı, sanki aralarında kapatıp gideceklermiş gibi.

    bu fotoğraflar belli ki tesadüfen çekilmemiş, tekne kıyıdan 10 mt ötede olamayacağına göre, belli ki çok profesyonel bir cihazla, bilerek, takip edilerek çekilmiş. tesadüfi değil. kim çekti bu görüntüleri?

    medya olaya neden bu şekilde yaklaştı? önce murat başoğlu'nu yerin dibine sokmalar, arkasında aklama çabaları ,ardından ailenin kontra atakla gol atması. bu gelişme ilginç geliyor bana.

    bu kadar büyük bir rezillik yaşamış bir kadının avukatı, 3-5 cümlelik bir açıklamada araya neden 2 milyon tl lik tazminatı sıkıştırma çabasına girer?

    edit: arkadaşlar uyardı, kadının avukatı değil, yeğeninin kocasının avukatı talep etmiş tazminatı.

  • insanı şoke eden cinsten bir şey.

    ulan gurme olmak için bu kadar okumak gerekiyorsa bizim tarhana çorbası içmeye hakkımız yok amk, bir de adamı beğenmiyorlar.

  • iri gozleri insanlarda oldugu gibi, yuzunun on tarafinda yer aldigi icin urkutucu bir gorunumu olan yirtici kus.

    bu kusun ugursuz sayilmasina ilişkin soyle bir tez mevcuttur:

    ozellikle eski devirlerde, agir bir hastanin oldugu evlerde, hasta yatagi basinda nobet bekleyen kimseler bulundugu icin gece boyunca isik yanardi.

    bilindigi gibi baykus gece avlanmaktadir. avlarini ise bocekler, kuslar, kucuk kemirgenler ve surungenler teskil etmektedir. bocekler ve pervaneler karanlikta isik kaynaklarina yonelirler. isik kaynaklari bocek ve pervaneleri; bocek ve pervaneler, bunlari avlayan kemirgenleri, kuslari ve kucuk surungenleri; kemirgenler, kuslar ve surungenler ise bunlari avlayan baykuslari ceker. fakat evin icindekiler baykusun gelisini olumun habercisi olarak gorurler.

    ayrica, baykusun cigligi gizemlidir. bunun nedeni, cogu zaman sesin kaynaginin gorulmez olusudur (bu konu asagida daha ayrintili olarak aciklanacaktir). bu yuzden, can alicinin veya bir hayaletin sesiymis gibi insanin ruhunun uzerine coker.

    yine de, baykusu bir an icin gorebildigimizi varsayalim: karanligin icindeki baykusu gordugumuz anda, o da bizi farkediyor ve hareketsiz govdesi uzerindeki kocaman basini aniden 180 derece dondurup, en kucuk isik huzmesini bile toplayabildigi icin cakmak gibi yanan kocaman gozleriyle bize bakiyor. ilkel korkulara sahip aklimizin boyle bir yaratigin evimizin etrafinda dolasmasini hayra yormayacagi aciktir.

    baykusun urkutucu goruntusu, gizemli sesi ve "daminda" baykus ottukten sonra icinden olu cikan evlerin bulunmasi ve yukaridaki mantik silsilesine bagli olarak benzer olaylarin tekrar etmesi batil inanci pekistirir. ustelik, bu inanc, kendi icerisinde tutarli da gorunur.

    ote yandan, baykus cigligi olarak bilinen ses cogu zaman baykusla ilgili degildir. pallas kedisi veya manul olarak bilinen ve anayurdu anadolu olan bir yabani kedi cinsi baykus sesine ve kopek havlamasina cok benzeyen sesler cikarir. bu canli da gece avlanir ve insanlardan cok iyi saklanir. oyle ki, pallas kedisini goren veya varligindan haberdar olan kisi sayisi pek azdir anadolu'da. (bu melekesi sayesinde neslini koruyabildigini soyleyebiliriz.)

    baykus gibi pallas kedisi de isiga gelen av hayvanlarinin bollugundan yararlanmak ister, boylelikle yerlesim merkezlerine yaklasma riskini goze aldigi olur. ama hayalet gibidir, ruzgari daima karsisina aldigi icin, kopekler kokusunu alamaz. gozleri alnina yakin ve kulaklari kucuktur. boylece, pusudayken gorulmez. gorunmeden avlanir ve hizla karanligin icinde kaybolur. tekin olmayan birseylerin habercisi olarak algilanan cisimsiz cigligi kalir.

    insanin imgesinde varligi olum ve gizeme dokunsa da, baykus (ve onun golgesinde manul) insana zararli varliklar degildirler. bilakis, fare gibi hastalik tasiyan diger canlilarin asiri uremesini kontrol ederek insana onemli bir yarar saglamaktadirlar.

  • barlas'lar gaziantep'in köklü bir ailesine mensuplar.
    mehmet barlas'ın dedesi cumhuriyet'in ilk hakimlerinden biri.
    babası yüksek hakimlik, milletvekilliği ve bakanlık yapmış.
    fabrikatör hasan pertev paker'in kızı ile evlenmiş (açık toplumcu (sorosçu) can paker'in kardeşi olur canan barlas aynı zamanda).
    barlas'ın hayatı villalarda, yalılarda, uşaklarla, hizmetçilerle geçmiş.
    sağ siyasetçilerin yoldaşı, yandaşı, sırdaşı olmuş.
    devletin koruması üzerinde baki olmuş.
    bir güne bir gün yokluk görmemiş.
    hayatında hiç fırında ekmek sırasına girdiğini bile zannetmiyorum.
    kısacası bu adamın herhangi bir şey hakkındaki görüşlerini kaale alıp, eleştirmeyin bile.
    bu adam bütün gün boğazdaki tankerleri seyredip, asistanlarına söylediği 3-5 cümleden yazılar yazdırıp, gazeteye gönderten biri sadece.